Diagnostische markering is een techniek die in de elektrotechniek wordt gebruikt om elektrische componenten en circuits te identificeren en te labelen voor onderhoud en probleemoplossing. Het gaat om het markeren of labelen van de volgende onderdelen van het elektrische systeem:

* Draden:Draden zijn gelabeld op basis van hun functie en de componenten waarmee ze verbonden zijn. Dit maakt het gemakkelijker om specifieke draden te traceren en te identificeren bij het diagnosticeren van elektrische problemen.

* Terminals:Terminals op elektrische apparaten en apparatuur zijn gelabeld om het doel van elke terminal aan te geven (bijvoorbeeld "L" voor fase, "N" voor neutraal, "E" voor aarde, enz.)

* Componenten:Elektrische componenten zoals schakelaars, stopcontacten, stroomonderbrekers en zekeringen zijn gelabeld met hun nominale waarden en andere relevante informatie.

* Leidingen en kabelgoten:Leidingen en kabelgoten die elektrische draden bevatten, zijn gelabeld om het type draden en hun bestemming aan te geven.

Met diagnostische markering kunnen elektriciens en onderhoudstechnici elektrische problemen snel en nauwkeurig identificeren en oplossen. Het is vooral handig bij het werken aan complexe elektrische systemen of bij het identificeren van specifieke draden of componenten die gerepareerd of vervangen moeten worden.

De specifieke markeringsconventies en symbolen die bij diagnostische markering worden gebruikt, kunnen variëren afhankelijk van het land, de sector en specifieke elektrische normen en voorschriften. Het primaire doel van diagnostische markering is echter het bieden van een duidelijke en beknopte identificatie van elektrische componenten en circuits om efficiënt probleemoplossing en onderhoud te vergemakkelijken.