Een voorlopige diagnose is een eerste of voorlopig medisch oordeel over de toestand van een patiënt, gebaseerd op de op dat moment beschikbare informatie. Het kan worden herzien naarmate er meer informatie beschikbaar komt, bijvoorbeeld door verdere tests of observatie.

Voorlopige diagnoses worden vaak gesteld tijdens het eerste consult of onderzoek van een patiënt, wanneer de arts mogelijk beperkte informatie heeft over zijn toestand. De arts zal rekening houden met de symptomen van de patiënt, de medische geschiedenis en eventuele relevante testresultaten om een ​​voorlopige diagnose te stellen.

Het is belangrijk op te merken dat een voorlopige diagnose niet noodzakelijkerwijs accuraat of definitief is. Het is slechts een eerste beoordeling die kan veranderen naarmate er meer informatie wordt verzameld. Artsen kunnen de term 'voorlopige diagnose' gebruiken om aan patiënten te communiceren dat hun toestand nog steeds wordt geëvalueerd en dat verdere tests of consultaties noodzakelijk kunnen zijn.

In sommige gevallen kan een voorlopige diagnose voldoende zijn om behandelbeslissingen te begeleiden. Als een patiënt bijvoorbeeld symptomen van een bacteriële infectie vertoont, kan de arts op basis van de voorlopige diagnose antibiotica voorschrijven. Als de toestand van de patiënt echter niet verbetert of als nader onderzoek een andere diagnose suggereert, kan het behandelplan worden aangepast.

Het is belangrijk dat artsen duidelijk met patiënten communiceren over de aard van een voorlopige diagnose en hen op de hoogte houden zodra er meer informatie beschikbaar komt.