Forensische wetenschap speelt een cruciale rol in strafrechtelijk onderzoek door geavanceerde technieken te bieden om de identiteit van een overleden persoon vast te stellen. Hier ziet u hoe wetenschappelijke methoden bijdragen aan het proces:

1. Vingerafdrukanalyse:

- Vingerafdrukken zijn uniek voor ieder individu en worden routinematig gebruikt voor identificatiedoeleinden. Forensische experts verwijderen zorgvuldig vingerafdrukken die op plaats delict zijn gevonden en vergelijken deze met de vingerafdrukken die in databases zijn geregistreerd om potentiële verdachten of slachtoffers te identificeren.

2. Tandheelkundige gegevens:

- Tandheelkundige gegevens zijn zeer nauwkeurig en kunnen waardevolle aanwijzingen geven bij identificatie. Forensische odontologen vergelijken tandheelkundige röntgenfoto's, grafieken en onderscheidend tandheelkundig werk van de overledene met antemortemgegevens (vóór het overlijden).

3. DNA-profilering (DNA-vingerafdruk):

- DNA-analyse is een fundamenteel instrument in de forensische wetenschap. Het omvat het analyseren van specifieke delen van het DNA om voor elk individu een uniek DNA-profiel te creëren. Deze profielen worden vergeleken met DNA gevonden op plaats delict, op persoonlijke bezittingen of met profielen in databases om individuen te identificeren.

4. Gezichtsreconstructie:

- In gevallen waarin de gelaatstrekken van een overleden persoon niet herkenbaar zijn als gevolg van ontbinding of trauma, maken forensische antropologen of kunstenaars gezichtsreconstructies. Deze zijn gebaseerd op het onderzoek van de schedel van het individu en antropologische gegevens. Gezichtsreconstructies kunnen helpen bij het identificeren van vermiste personen.

5. Forensische antropologie:

-Forensische antropologen analyseren skeletresten om factoren zoals leeftijd, geslacht, afkomst en gestalte van de overledene te bepalen. Ze onderzoeken botten op trauma of verwondingen die informatie kunnen opleveren die relevant is voor het onderzoek.

6. Isotopische analyse:

- Isotopische analyse onderzoekt de verhoudingen van stabiele isotopen (bijvoorbeeld koolstof, stikstof) in weefsels, haar of botten, om de geografische oorsprong, voedingsgewoonten en bewegingspatronen van de overledene te bepalen.

7. Pathologie en toxicologie:

-Forensisch pathologen voeren autopsies uit om de doodsoorzaak en de wijze van overlijden vast te stellen. Ze onderzoeken het lichaam, de organen en de weefsels op tekenen van trauma, ziekte of intoxicatie. Bovendien analyseren toxicologen lichaamsvloeistoffen en weefsels om de aanwezigheid van drugs, alcohol of gifstoffen te identificeren.

8. Forensische entomologie:

- Forensische entomologen bestuderen insecten en hun ontwikkelingspatronen om het postmortem-interval (PMI) of de tijd sinds de dood te schatten. Door de insectenactiviteit op en rond het lichaam te onderzoeken, kunnen ze essentiële informatie verschaffen over de omstandigheden van overlijden.

9. Traceerbewijsanalyse:

- Forensische wetenschappers analyseren sporenmateriaal, zoals haarvezels, stoffen, verfchips, glasscherven of bodemmonsters. Ze gebruiken microscopie, spectroscopie en chemische analyse om deze materialen te vergelijken met bekende monsters of bewijsmateriaal van plaats delict.

10. Digitaal forensisch onderzoek:

- In gevallen waarbij digitale apparaten betrokken zijn (bijvoorbeeld computers, smartphones), extraheren en analyseren forensische analisten digitale gegevens om relevante informatie bloot te leggen, zoals communicatiegegevens, internetactiviteit of opgeslagen media.

Door deze wetenschappelijke technieken toe te passen en de resultaten ervan te combineren, kunnen forensische onderzoekers nauwkeurige vaststellingen doen over de identiteit van een overleden persoon, cruciaal bewijsmateriaal verzamelen en helpen bij het oplossen van strafzaken.