Wanneer een patiënt na flauwvallen in een ziekenhuis wordt opgenomen, ook wel syncope genoemd, is het gebruikelijk dat het medische team een ​​reeks tests uitvoert om de oorzaak van de episode te achterhalen. Dit kunnen verschillende tests zijn, zoals:

1. Laboratoriumtests:

- Volledige bloedtelling (CBC) om te controleren op aandoeningen zoals bloedarmoede of infectie

- Elektrolytenpaneel om de vloeistof- en elektrolytenbalans te evalueren

- Hartmarkers (zoals troponine) om hartschade vast te stellen

- Schildklierfunctietests om schildklieraandoeningen uit te sluiten

- Glucoseniveau om hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegel) te detecteren

- Drugs- en alcoholonderzoek

2. Beeldvormingsstudies:

- Elektrocardiogram (ECG) om de elektrische activiteit van het hart te registreren

- Echocardiogram om de structuur en functie van het hart te onderzoeken

- Halsslagader Dopplers om de bloedstroom in de halsslagaders te beoordelen

- Computertomografie (CT) of Magnetic Resonance Imaging (MRI) van de hersenen om te zoeken naar abnormale bevindingen

- Computertomografie (CT) van de borst of buik om eventuele onderliggende problemen op te sporen

3. Neurologische tests:

- Neurologisch onderzoek om de cognitieve functie en coördinatie te beoordelen

- Elektro-encefalogram (EEG) om de hersenactiviteit te controleren

- Tilt-Table Test om triggers voor syncope te identificeren

4. Ambulante monitoring:

- Holter Monitor om de hartslag en het ritme gedurende een langere periode te volgen

- Event Recorder om hartactiviteit vast te leggen wanneer symptomen optreden

5. Stresstesten:

- Inspanningsstresstest om de reactie van het hart op fysieke inspanning te beoordelen en potentiële problemen te identificeren.

De omvang van de tests kan variëren afhankelijk van de symptomen van de patiënt, de medische geschiedenis en de eerste bevindingen. Hoewel een spervuur ​​aan tests erop kan wijzen dat het medische team actief op zoek is naar de oorzaak van het flauwvallen, betekent dit niet noodzakelijkerwijs elke keer dat er sprake is van een ernstig probleem. De beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg zullen de testresultaten interpreteren, deze in verband brengen met de symptomen van de patiënt en de algehele gezondheidstoestand, en dienovereenkomstig de juiste diagnose en behandelplan opstellen.