Bassos auto-ABS-test was voorheen bekend als de Bassos autoagglutininetest. Het detecteert of bij een patiënt het anti-A1-autoagglutinine in het serum of plasma aanwezig is. Het anti-A1 is een van de vele autoagglutinines die het testen kunnen verstoren door autoagglutinatie van rode bloedcellen (RBC's) te veroorzaken.

De Bassos auto-ABS-bloedtest wordt doorgaans uitgevoerd als onderdeel van een antilichaamscreening, een panel van tests die worden gebruikt om antilichamen in het bloed van een persoon te identificeren die mogelijk kunnen reageren met getransfundeerd bloed. Het kan worden gebruikt in gevallen van vermoedelijke transfusiereacties, auto-immuun hemolytische anemie of wanneer patiënten een positieve directe antiglobulinetest (DAT) hebben.

Procedure

De Bassos auto-ABS-bloedtest wordt uitgevoerd door het serum of plasma van de patiënt te mengen met een panel van rode bloedcellen A1 en A2. Als de patiënt anti-A1-autoagglutinine heeft, zal dit ervoor zorgen dat de rode bloedcellen van A1 agglutineren (samenklonteren). De rode bloedcellen A2 worden niet aangetast.

Interpretatie

Een positief Bassos auto-ABS-bloedtestresultaat geeft aan dat de patiënt anti-A1-autoagglutinine in zijn bloed heeft. Dit kan worden veroorzaakt door verschillende omstandigheden, waaronder:

- Auto-immuun hemolytische anemie is een aandoening waarbij het immuunsysteem van het lichaam de gezonde rode bloedcellen aanvalt.

- Transfusiereacties kan optreden wanneer iemand een bloedtransfusie krijgt die onverenigbaar is met zijn of haar bloedgroep.

- Andere medische aandoeningen , zoals bepaalde infecties, kankers en auto-immuunziekten, kunnen er ook voor zorgen dat anti-A1-autoagglutinine ontstaat.

Het is echter belangrijk op te merken dat een positief resultaat van de Bassos auto-ABS-bloedtest niet altijd op een medisch probleem duidt. In sommige gevallen kan het een tijdelijke bevinding zijn die vanzelf verdwijnt.

Daarom moet een positief resultaat van de Bassos auto-ABS-bloedtest altijd worden geïnterpreteerd in de context van de individuele situatie en de algehele gezondheid van de patiënt. Aanvullend onderzoek kan nodig zijn om de oorzaak van autoagglutinine vast te stellen en eventuele onderliggende medische aandoeningen uit te sluiten.