Isolatie is een controlemaatregel die wordt gebruikt op het gebied van gezondheid en veiligheid om de verspreiding van infectie of besmetting te voorkomen. Het gaat om het scheiden van personen die besmet zijn of vermoedelijk besmet zijn met een besmettelijke ziekte, en personen die dat niet zijn, om overdracht van de ziekte te voorkomen.

Isolatie kan in verschillende omgevingen worden geïmplementeerd, waaronder ziekenhuizen, klinieken, werkplekken en scholen. De specifieke maatregelen die voor isolatie worden genomen, zijn afhankelijk van het type ziekte en het risico op overdracht.

Enkele veel voorkomende voorbeelden van isolatiemaatregelen zijn:

* Een besmet persoon in een aparte kamer of ruimte plaatsen, weg van andere mensen.

* Van een besmet persoon eisen dat hij een gezichtsmasker of andere beschermende kleding draagt.

* Beperking van de bewegingsvrijheid van een geïnfecteerd individu binnen een instelling.

* Het verstrekken van afzonderlijke apparatuur en benodigdheden voor een geïnfecteerd individu.

* Het weggooien van alle materialen die besmet zijn met besmettelijke materialen.

Isolatie kan een effectieve manier zijn om de verspreiding van infecties te voorkomen en de gezondheid van anderen te beschermen. Het kan echter ook een moeilijke ervaring zijn voor het individu dat geïsoleerd is, omdat het kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid en isolatie. Het is belangrijk om steun en zorg te bieden aan personen die geïsoleerd zijn, om hen te helpen met deze ervaring om te gaan.