zoetwater ecosystemen grotendeels geregeld door de pH niveaus die van nature voorkomen in het gebied van 6 tot 8 . De pH van zoetwater ecosystemen kunnen dagelijks en per seizoen fluctueren , en de meeste zoetwater leven is geëvolueerd om deze schommelingen . Echter, zoetwaterleven wankelen en falen bij blootstelling aan extreme pH , en snelle veranderingen in pH , zelfs als de verandering binnen een bereik dat gewoonlijk wordt getolereerd door het ecosysteem voorkomt . Hoge pH

Wanneer planten of algen groeien snel in een zoetwater milieu meer koolstofdioxide wordt elke dag toegevoegd door fotosynthese dan wordt verwijderd elke nacht door de ademhaling. Hierdoor kan de pH stijgen tot niveaus die niet kan worden getolereerd door het zeeleven . Juveniele vissen en ondiep water schaaldieren zijn bijzonder gevoelig voor beschadiging door hoge pH-waarde . Volwassen vissen zijn beter in staat om een hoge pH te reguleren , meestal door te verhuizen naar diepere wateren waar de pH lager is .
Lage pH

Wetenschappers schrijven meestal lage pH-waarden zure regen . Een zoetwater ecosysteem bereikt een lage pH-waarde in pH niveaus benaderen 5 en lager . Als de pH begint te basisvormen van voedsel sterven vallen . Zo zal aquatische insecten die dienen als een belangrijke voedselbron voor vissen niet reproduceren en verliest overleven . Als pH blijft dalen , kan vis niet reproduceren , jonge vissen beginnen te sterven en volwassen vissen sterven van verstikking . Het ecosysteem blijft als nieuwe soorten planten en algen veranderen binnen te vallen en het systeem is volledig ontdaan van haar oorspronkelijke plant, vis en schaaldieren leven .
Indirecte effecten van een lage pH

pH daalt , zuurgraad toeneemt . Door de verhoogde zuurgraad , zware metalen in de bodem , zoals aluminium ionen worden gedissocieerd en vrij in het water . Zware metaalionen verbranden de kieuwen van vissen , zich ophopen in hun organen en uiteindelijk tot de dood leiden .
Plotselinge veranderingen in de pH

Plotselinge veranderingen in de pH kan benadrukken of te doden aquatische leven , zelfs wanneer de veranderingen binnen een pH- bereik ze meestal tolereren . Waterleven niet in staat is aan te passen aan de plotselinge verandering en is niet in staat om osmoregulation handhaven . Hierdoor waterleven verliest het delicate evenwicht van zout in de weefsels die nodig zijn om het leven . Bepaalde soorten, zoals meerval , zijn meer vatbaar voor dit fenomeen , en alle jonge vis zijn bijzonder kwetsbaar .