Een van de belangrijkste semantische problemen bij het gebruik van slaapwandelen als verdediging tegen moord is de mogelijkheid van nabootsing .

Malingering verwijst naar het opzettelijk produceren van valse of overdreven fysieke of psychologische symptomen om een ​​extern voordeel te behalen, zoals het vermijden van straf of het verkrijgen van compensatie. In het geval van slaapwandelen kan een verdachte beweren dat hij aan het slaapwandelen was op het moment van de moord om aan de strafrechtelijke aansprakelijkheid te ontsnappen. Het kan echter moeilijk zijn om vast te stellen of een verdachte echt aan het slaapwandelen is of dat hij aan het imiteren is. Dit komt omdat slaapwandelen geen goed gedefinieerde aandoening is en er geen duidelijke consensus bestaat over wat slaapwandelen inhoudt. Als gevolg hiervan kan het voor een jury moeilijk zijn om te bepalen of een verdachte echt aan het slaapwandelen is of dat hij gewoon doet alsof hij slaapwandelt om straf te ontlopen.

Een ander semantisch probleem bij het gebruik van slaapwandelen als verdediging voor moord is het feit dat slaapwandelen niet altijd als een volledige verdediging wordt beschouwd . In sommige rechtsgebieden kan slaapwandelen worden beschouwd als een verzachtende factor die de straf van een verdachte kan verminderen, maar het wordt niet altijd als een volledige verdediging beschouwd. Dit komt omdat slaapwandelen niet wordt beschouwd als een volledig excuus voor crimineel gedrag. Iemand die aan het slaapwandelen is, kan nog steeds verantwoordelijk worden gehouden voor zijn daden als hij zich ervan bewust was dat hij aan het slaapwandelen was en hij zijn daden had kunnen voorkomen.