De regelgeving voor paramedici verschilt per staat, maar over het algemeen kunnen personen met een geschiedenis van zelfbeschadiging problemen ondervinden bij het worden van paramedicus. Hoewel zelfbeschadiging op zichzelf iemand niet noodzakelijkerwijs diskwalificeert van het nastreven van een carrière als paramedicus, kan het zorgen oproepen over de emotionele stabiliteit, de geestelijke gezondheid en het vermogen van het individu om met de stress en verantwoordelijkheden van het werk om te gaan.

Paramedicus zijn vereist een hoog niveau van vertrouwen, verantwoordelijkheid en professionaliteit, aangezien paramedici vaak worden belast met de zorg en het welzijn van patiënten in kritieke en noodsituaties. Als gevolg hiervan kunnen paramedische programma's en licentiecommissies de achtergrond van een individu grondig beoordelen, inclusief een eventuele geschiedenis van zelfbeschadiging, om er zeker van te zijn dat hij of zij geschikt is voor de rol.

In sommige gevallen moeten personen met een voorgeschiedenis van zelfbeschadiging mogelijk aantonen dat zij de juiste behandeling, begeleiding of therapie hebben gekregen om de onderliggende problemen aan te pakken die tot het zelfbeschadigende gedrag hebben geleid. Mogelijk moeten ze ook documentatie overleggen of een psychologische evaluatie ondergaan om hun huidige mentale stabiliteit en geschiktheid voor de rol te beoordelen.

Het is belangrijk op te merken dat het beleid en de regelgeving met betrekking tot zelfbeschadiging en de impact ervan op paramedische carrières kunnen variëren tussen verschillende paramedische programma's, licentiecommissies en gezondheidszorgorganisaties. Geïnteresseerde personen met een geschiedenis van zelfbeschadiging worden aangemoedigd om onderzoek te doen naar en te informeren naar specifieke vereisten en beleid in hun respectieve rechtsgebieden om te bepalen of ze in aanmerking komen en mogelijke carrièremogelijkheden.