Ignaz Semmelweis, een Hongaarse arts die in de jaren 1840 in Wenen werkte, wordt algemeen beschouwd als de pionier in het implementeren van antiseptische handpraktijken. Semmelweis merkte op dat het sterftecijfer onder vrouwen die in het kraamkliniek bevielen veel hoger was dan in de door verloskundigen geleide kliniek. Hij veronderstelde dat iets in de ziekenhuisomgeving het hoge sterftecijfer veroorzaakte, en hij geloofde dat dit door de handen van artsen en verpleegsters werd verspreid.

Om zijn hypothese te testen introduceerde Semmelweis een verplicht handwasprotocol met een chlooroplossing. Hij droeg artsen en verpleegsters op om hun handen te wassen met de chlooroplossing voordat ze elke patiënt onderzochten. Als gevolg hiervan daalde het sterftecijfer in het kraamkliniek dramatisch, wat zijn theorie ondersteunde.

De bevindingen en aanbevelingen van Semmelweis stuitten aanvankelijk op weerstand van zijn collega's, die sceptisch stonden tegenover het idee dat hun handen de bron van infectie zouden kunnen zijn. Na verloop van tijd kreeg het belang van handhygiëne echter erkenning en werd het wassen van de handen een essentieel onderdeel van infectiepreventiemaatregelen in de gezondheidszorg.