Bloeddonatie heeft een rijke en uitgebreide geschiedenis die enkele eeuwen teruggaat. Hoewel de moderne bloeddonatiepraktijken in hoge mate georganiseerd en gereguleerd zijn, bestaat het concept van aderlating en bloedtransfusies al duizenden jaren. Hier is een kort overzicht van de tijdlijn:

1. Oude oorsprong:

Aderlatingen en bloedrituelen worden in veel oude beschavingen beoefend, waaronder het oude Egypte, Griekenland en China. Deze praktijken waren vaak gebaseerd op het geloof in het in evenwicht brengen van lichaamsvloeistoffen en het herstellen van de gezondheid. Deze vroege aderlatingstechnieken omvatten echter niet de veilige en gecontroleerde transfusie van bloed tussen individuen.

2. Transfusiepogingen in de 17e eeuw:

De eerste geregistreerde pogingen tot bloedtransfusies vonden plaats in de 17e eeuw in Europa. In 1665 gaf de Engelse arts Richard Lower met succes bloedtransfusies tussen honden. Rond dezelfde tijd voerde de Franse arts Jean-Baptiste Denis controversiële experimenten uit met bloedtransfusies tussen dieren en mensen.

3. Transfusie-uitdagingen in de 18e en vroege 19e eeuw:

Ondanks de eerste pogingen in de 17e eeuw werden bloedtransfusies in de daaropvolgende eeuwen met uitdagingen en scepsis geconfronteerd. Het gebrek aan inzicht in de bloedgroepen en het immuunsysteem leidde tot frequente bijwerkingen en beperkte het succes van transfusies.

4. Ontdekking van bloedgroepen in het begin van de 20e eeuw:

Een belangrijke doorbraak vond plaats in 1900 toen de Oostenrijkse arts Karl Landsteiner de belangrijkste bloedgroepen ontdekte:A, B, AB en O. Deze ontdekking maakte de weg vrij voor veiligere bloedtransfusies door compatibiliteit tussen donoren en ontvangers te garanderen op basis van hun bloedgroepen.

5. Vooruitgang tijdens de Eerste Wereldoorlog en daarna:

De behoefte aan bloedtransfusies tijdens de Eerste Wereldoorlog leidde tot de oprichting van de eerste bloedbanken en de ontwikkeling van betere opslagtechnieken. In de jaren twintig leverde de Amerikaanse arts Charles Richard Drew een belangrijke bijdrage aan het begrip van bloedconservering en de ontwikkeling van bloedplasmafractionering.

6. Georganiseerde bloeddonatie in de 20e eeuw:

In de 20e eeuw werd bloeddonatie steeds meer georganiseerd en gereguleerd om de veiligheid en efficiëntie te garanderen. In verschillende landen werden nationale bloeddiensten en -organisaties opgericht, waardoor vrijwillige donoren regelmatig en veilig bloed konden doneren.

7. Moderne bloeddonatiepraktijken:

Tegenwoordig is bloeddonatie een gevestigde procedure met strenge veiligheidsmaatregelen, waaronder het screenen van potentiële donoren op gezondheidsproblemen en infectieziekten. Bloedcentra maken ook gebruik van geavanceerde technieken om bloedbestanddelen te scheiden en te verwerken, waardoor bloedproducten gericht kunnen worden ingezet voor diverse medische doeleinden.

Het is vermeldenswaard dat hoewel deze tijdlijn een algemeen overzicht biedt van de geschiedenis van bloeddonatie, specifieke vorderingen en mijlpalen per regio en tijdsperiode kunnen variëren.