radiofrequente straling is een niet-ioniserende vorm van energie-overdracht via elektrische en magnetische velden . Hoewel het niet zo biologisch gevaarlijk als de ioniserende straling van radioactieve bronnen , kan blootstelling aan hoge doses radiostraling thermische effecten in biologische weefsels te produceren . Schadelijke effecten van RF-straling

"RF -straling " is de term die wordt gebruikt om een gebied van lage - energie- fotonische activiteit te beschrijven, zoals het veld dat wordt geproduceerd in een magnetron apparaat . Net zoals wanneer voedsel wordt blootgesteld aan een magnetron veld de resulterende excitaties van de atomen die bestaan ​​uit de productie van voedsel een thermische verwarming effect, zodat ook grote doses van RF straling kan letterlijk " koken " menselijke weefsels .
bronnen van RF-straling

radiofrequentie -energie is de belangrijkste component van de telecommunicatie . Grootschalige bronnen van RF -straling omvatten zendmasten voor televisie-uitzendingen , radio- communicatie van alle soorten , satellietverbindingen , en mobiele telefoon communicatie torens waaronder cellulaire en PCS-diensten .
RF Veiligheidslimieten

De blootstelling drempel waarbij schadelijke biologische effecten bekend voor te komen is een hele lichaam specific absorption rate van vier watt per kilogram voor de meeste frequenties. Dit betekent dat biologische weefsels een vermogensdichtheid van vier watt per kilogram massa kan weerstaan ​​voordat een thermische verwarming te bespeuren . Echter , het gehele lichaam absorptie frequentie - afhankelijk en beperkt dus de blootstelling variëren met verschillende frequenties - . Vooral in het traject van 30 tot 300 MHz , waarbij biologische weefsels absorberen RF efficiënt