Sinds haar oprichting tijdens de Industriële Revolutie , heeft de textielindustrie een geschiedenis van onveilige werkomstandigheden gehad. In de loop der jaren , hebben hedendaagse textielfabrieken de katoenfabrieken van de Industriële Revolutie tijdperk vervangen door de groeiende vraag naar goedkope arbeidskrachten . Hoewel sommige regelgevende maatregelen zijn gebruikt om de gevaarlijke werkomgeving en onethische praktijken in de sector aan te pakken; veel textielindustrie werknemers zijn nog steeds onderworpen aan slave -achtige arbeidsomstandigheden. Ongezonde Werkomgeving

De Industriële Revolutie zich tijdens de 18e en 19e eeuw en was een tijdperk dat ingeluid in de textielindustrie . Tijdens deze periode de arbeidsomstandigheden waren abominabel en arbeiders werden onderworpen aan de lange 13 - uursdiensten op de katoenfabrieken in Europa . De lucht was erg warm en vochtig met temperaturen tot 80 graden C. Veel arbeiders werden ziek en leed aan long-en ademhalingsproblemen als gevolg van de ongezonde mix van katoen stof met hete vocht in de lucht ; die een verstikkende ademhaling sfeer gecreëerd .
Onveilige machines en lange uren

Onveilige werkomstandigheden werden verergerd door onveilige machines en extreem lange uren van het werk . Tijdens de Industriële Revolutie waren volwassen werknemers verplicht om te werken 05:00-19:00 terwijl de kinderen hadden een iets kortere werkdag. Kinderen van 8 tot 13 werkte voor 6,5 uur en kinderen 13-18 werkte tot 10,5 uur per dag. Er was een pauze periode ontbijt om 8:00 , dat duurde een half uur en een lunchpauze op 12:00 voor een uur. De machine was ook erg luidruchtig en omdat werknemers niet verplicht waren om hun oren te beschermen velen van hen werd doof . De machine was omvangrijk en veiligheid was ongereguleerde ; dus veel ongevallen voorgedaan en sommige waren meer fataal dan anderen . Werknemers last van extreme vermoeidheid , tuberculose , doofheid , oogontsteking , doofheid , hoofdpijn , maag- aandoeningen en kanker van de mond .
Exploitatie & Abuse

hedendaagse textielindustrie gedijt op het benutten van textielarbeiders in arme landen , zoals Cambodja , Vietnam , Honduras , Indonesië , Nicaragua , Mexico , Bangladesh , China , Dominicaanse Republiek en El Salvador . Lage lonen , onveilige en een onhygiënische werkomstandigheden zijn alle typische kenmerken van een textiel fabrieken in deze landen . Werknemers zijn vaak gedwongen voor langere overuren te werken naast hun reeds veeleisende werkschema. Daarnaast zijn ze vaak geen compensatie voor al hun overuren . Veel werknemers verdienen minder dan $ 1,00 per dag en worden onmenselijk behandeld in de meeste fabrieken waar ze alleen krijgen een half uur lunchpauze en zelfs niet toegestaan ​​om een ​​plaspauze te nemen . Werknemers worden voortdurend onder druk gezet , bedreigd of ontslagen door hun superieuren als ze niet aan de verplichte productie doelen te bereiken.