Di-stress is een taalkundige term die wordt gebruikt om de nadruk op een bepaalde lettergreep of woord in een zin te beschrijven. Het is ook bekend als woordklemtoon of lexicale klemtoon. Di-stress speelt een belangrijke rol bij het overbrengen van de betekenis en nuances van een zin, maar ook bij het maken van onderscheid tussen woorden die verder identiek zijn.

In de Engelse zin "De rode auto staat geparkeerd in de garage" valt de di-stress bijvoorbeeld op het woord "rood", wat het belang ervan in de zin benadrukt. Op dezelfde manier onderscheiden de woorden 'aanwezig' (zoals in een geschenk) en 'aanwezig' (zoals in de huidige tijd) zich van elkaar door de plaatsing van di-stress.

In taalkundige analyse kan di-stress worden aangegeven met behulp van verschillende symbolen of notaties, zoals een apostrof (') of een ernstig accent (`). De klemtoon di in "record" (als zelfstandig naamwoord) kan bijvoorbeeld worden gemarkeerd als "'record", terwijl het in "record" (als werkwoord) wordt gemarkeerd als "`record".

Het begrijpen en correct gebruiken van di stress is cruciaal voor effectieve communicatie, omdat het de betekenis en interpretatie van woorden en zinnen kan veranderen. Het is ook belangrijk in poëzie en muziek, waar stress bijdraagt ​​aan het ritme en de stroom van de taal.