Familiestresstheorie stelt dat gezinnen meerdere stressoren ervaren die kunnen resulteren in disfunctionele familierelaties en -processen, wat kan leiden tot negatieve resultaten voor gezinsleden. Deze stressoren omvatten:

- Economische stressoren :zoals baanverlies, armoede en financiële spanningen.

- Stressfactoren voor de gezinsstructuur :zoals echtscheiding, scheiding en eenouderschap.

- Gezondheidsgerelateerde stressoren :zoals chronische ziekte, invaliditeit en overlijden van een familielid.

- Stressoren op het werk en in het gezin :zoals lange werktijden, inflexibele werkschema's en een gebrek aan steun van werkgevers voor gezinsbehoeften.

- Omgevingsstressoren :zoals natuurrampen, misdaad en vervuiling.

De familiestresstheorie suggereert dat het vermogen van gezinnen om met deze stressoren om te gaan afhankelijk is van verschillende factoren, waaronder:

- Familiebronnen :zoals financiële middelen, sociale ondersteuning en sterke communicatieve vaardigheden.

- Gezinsstrategieën :zoals het oplossen van problemen, het zoeken van professionele hulp en het behouden van een positieve kijk.

Wanneer gezinnen niet met stress om kunnen gaan, kunnen ze een reeks negatieve gevolgen ervaren, waaronder:

- *Lichamelijke gezondheidsproblemen, zoals hartaandoeningen, beroertes en diabetes.*

- *Geestelijke gezondheidsproblemen, zoals depressie, angst en middelenmisbruik.*

- *Relationele problemen, zoals conflicten, ontrouw en echtscheiding.*

- *Gedragsproblemen van kinderen, zoals agressie, criminaliteit en academische problemen.*

De familiestresstheorie is gebruikt om een ​​breed scala aan gezinsproblemen te verklaren en is gebruikt om interventies te ontwikkelen om gezinnen te helpen met stress om te gaan en hun functioneren te verbeteren.