Verschillende referentiekaders voor ergotherapeutische interventies bij schizofrenie zijn onder meer:

1. Klantgerichte aanpak :Richt zich op het unieke perspectief, de sterke punten en de doelen van de cliënt. De ergotherapeut werkt samen met de cliënt om diens beroepsbehoeften en interesses te identificeren en aan te pakken.

2. Cognitieve gedragstherapie (CGT) :CGT heeft tot doel disfunctionele cognitieve patronen en gedragingen die bijdragen aan schizofreniesymptomen te wijzigen. Ergotherapeuten kunnen CBT-technieken gebruiken om cliënten te helpen copingstrategieën te ontwikkelen, hun probleemoplossende vaardigheden te verbeteren en hun vermogen om betekenisvolle beroepen uit te oefenen te vergroten.

3. Functioneel aanpassingsmodel :Dit model benadrukt het belang van het mogelijk maken van personen met schizofrenie om ondanks hun symptomen deel te nemen aan betekenisvolle beroepen. Ergotherapeuten gebruiken graduele taaktoewijzingen, veranderingen in de omgeving en compenserende strategieën om cliënten te helpen hun functionele doelen te bereiken.

4. Herstelmodel :Het herstelmodel richt zich op het bevorderen van persoonlijke empowerment, zelfbeschikking en een gevoel van hoop voor mensen met schizofrenie. Ergotherapeuten werken samen met cliënten om hun sterke punten, vaardigheden en middelen te identificeren en hierop voort te bouwen om hun hersteltraject te ondersteunen.

5. Sociaal-cognitieve theorie :Deze theorie benadrukt de rol van zelfeffectiviteit, resultaatverwachtingen en observationeel leren bij het vormgeven van gedrag. Ergotherapeuten kunnen sociaal-cognitieve strategieën gebruiken om de zelfeffectiviteit en motivatie van cliënten om deel te nemen aan therapeutische activiteiten te vergroten.

6. Persoon-omgeving-beroepsmodel (PEO) :Het PEO-model houdt rekening met de interactie tussen de persoon, zijn omgeving en zijn beroep. Ergotherapeuten gebruiken dit model om te identificeren hoe de omgeving en beroepen kunnen worden aangepast om cliënten met schizofrenie te ondersteunen en hun betrokkenheid bij zinvolle activiteiten te bevorderen.

Ergotherapeuten kunnen elementen uit verschillende referentiekaders kiezen en combineren op basis van de behoeften, voorkeuren en de specifieke ergotherapeutische interventiedoelen van de cliënt.