De exacte medische geschiedenis van Leonardo da Vinci is niet goed bekend, dus alle uitspraken over specifieke aandoeningen zoals epilepsie moeten als speculatief worden beschouwd. Sommige historici en wetenschappers hebben echter de mogelijkheid gesuggereerd dat Da Vinci bepaalde kenmerken of ervaringen heeft gehad die als epileptisch van aard kunnen worden geïnterpreteerd.

Uit de notitieboekjes van Da Vinci blijkt bijvoorbeeld dat hij intense en levendige hallucinaties heeft gehad, die hij soms ervoer terwijl hij wakker was en andere tijdens de slaap. Hij beschreef deze hallucinaties als zeer gedetailleerd en met verschillende sensorische componenten, zoals visuele beelden, geluiden en geuren. Sommige onderzoekers denken dat deze ervaringen symptomen kunnen zijn van focale aanvallen of temporaalkwabepilepsie.

Bovendien stond Da Vinci bekend om zijn incidentele flauwvallen en perioden van bewusteloosheid. Deze episoden deden zich soms voor tijdens intense concentratie op zijn werk. Hoewel deze veroorzaakt kunnen zijn door een verscheidenheid aan factoren, zoals uitputting, stress of andere gezondheidsproblemen, hebben sommige wetenschappers gesuggereerd dat ze mogelijk verband houden met epileptische aanvallen.

Het is belangrijk om te benadrukken dat het bewijsmateriaal ter ondersteuning van een diagnose van epilepsie voor Da Vinci indirect is en gebaseerd is op interpretaties van zijn geschriften en historische verslagen. Er kan geen definitieve medische diagnose worden gesteld zonder een grondig onderzoek van zijn medische geschiedenis, dat niet beschikbaar is.

Onderzoekers en wetenschappers blijven het leven, werk en gezondheidsgerelateerde informatie van Da Vinci bestuderen en analyseren om inzicht te krijgen in zijn fysieke en mentale welzijn. Eventuele conclusies over specifieke medische aandoeningen moeten echter speculatief zijn vanwege de beperkingen van het beschikbare bewijsmateriaal.