Definitie

Het individuele mandaat was de bepaling van de Patient Protection and Affordable Care Act (ACA), die de meeste Amerikaanse burgers en legale inwoners verplichtte een ziektekostenverzekering te hebben, hetzij via een door de werkgever gesponsord plan, een individueel plan of een overheidsprogramma zoals Medicare of Medicaid. Het individuele mandaat werd ook wel de "gedeelde verantwoordelijkheidsbetaling" of de "zorgboete" genoemd.

Achtergrond

Het individuele mandaat vormde de hoeksteen van de inspanningen van de ACA om de ziektekostenverzekeringsdekking uit te breiden naar zoveel mogelijk Amerikanen. Het mandaat was bedoeld om het probleem van de ‘free rider’ aan te pakken, mensen die profiteren van het gezondheidszorgsysteem zonder ervoor te betalen. Verzekeraars voerden aan dat free-riders de kosten van de ziektekostenverzekering voor alle anderen opdreven.

Implementatie

In 2014 werd het individueel mandaat ingevoerd en personen die geen ziektekostenverzekering hadden, kregen een fiscale boete. Het boetebedrag varieerde afhankelijk van het inkomen en nam in de loop van de tijd toe. Voor 2014 bedroeg de boete $ 95 of 1% van het belastbaar inkomen, afhankelijk van welke van de twee het grootst was. Voor 2016 bedroeg de boete $ 695 of 2,5% van het belastbaar inkomen, afhankelijk van welke van de twee het grootst was.

Intrekking

Het individuele mandaat werd in 2017 door de regering-Trump ingetrokken. De intrekking van het individuele mandaat heeft de toekomst van de ACA in twijfel getrokken. Zonder het mandaat is het mogelijk dat miljoenen Amerikanen hun ziektekostenverzekeringsdekking zullen verliezen, en de kosten van de ziektekostenverzekering zullen naar verwachting stijgen.