Tijdens het tijdperk van het feodalisme werden de macht en positie van een individu in de samenleving grotendeels bepaald door verschillende factoren:

1. Grondbezit:

- Land was de belangrijkste bron van rijkdom en macht in feodale samenlevingen. Het bezit van uitgestrekte landgoederen en landhuizen verleende grote economische en politieke macht. Landeigenaren konden controle uitoefenen over boeren en vazallen, huurprijzen en belastingen innen en privélegers in stand houden.

2. Vassalage en trouw:

- Feodale samenlevingen waren gestructureerd rond een hiërarchisch systeem van vazalschap en trouw. Een heer zou land (een leengoed) aan een vazal schenken in ruil voor militaire dienst, loyaliteit en andere verplichtingen. Hoe machtiger en invloedrijker de heer, hoe meer vazallen ze zouden hebben, waardoor hun machtsbasis zou worden versterkt.

3. Sociale klasse:

- Het feodalisme kende een rigide sociale hiërarchie, met individuen die in specifieke klassen waren geboren:adel, geestelijkheid en boerenstand (lijfeigenen). De adel had de meeste macht, gevolgd door de geestelijkheid, terwijl de boeren onderaan stonden, gebonden aan het land en verplichtingen verschuldigd waren aan hun heren.

4. Politieke en militaire macht:

- Macht in het feodalisme kwam vaak voort uit militaire macht. Bekwame krijgers en succesvolle militaire leiders konden land, rijkdom en politieke invloed verwerven. Oorlogvoering en veroveringen speelden een belangrijke rol bij het bepalen van de machtsdynamiek tussen verschillende heren en regio's.

5. Koninklijke Gunst:

- De gunst en steun van de vorst kunnen iemands status en macht verhogen. Koningen en koninginnen beloonden loyale vazallen met land, titels en gezagsposities binnen het koninklijk hof en de regering.

6. Economische factoren:

- Kooplieden en ambachtslieden die betrokken zijn bij handel en commercie zouden rijkdom kunnen vergaren en invloed kunnen verwerven, vooral in stedelijke centra. Hoewel ze misschien niet dezelfde politieke macht hadden als de edelen, waren hun economische bijdragen cruciaal voor de welvaart en stabiliteit van feodale samenlevingen.

7. Religieuze autoriteit:

- De Kerk had tijdens de Middeleeuwen aanzienlijke macht en invloed. Hooggeplaatste leden van de geestelijkheid, zoals bisschoppen en kardinalen, oefenden vaak politieke macht uit en speelden een cruciale rol bij het vormgeven van het politieke en sociale beleid.

8. Opleiding en intellect:

- In sommige gevallen kunnen onderwijs en intellectuele bekwaamheid mogelijkheden bieden voor sociale mobiliteit. Geleerden, advocaten en andere goed opgeleide individuen zouden invloedrijke posities kunnen bekleden als adviseurs, diplomaten of koninklijke functionarissen.

Het is belangrijk op te merken dat hoewel deze factoren over het algemeen van invloed waren op het bepalen van de macht en positie tijdens het feodalisme, er variaties en uitzonderingen konden zijn op basis van regionale verschillen, culturele praktijken en historische omstandigheden.