Depressie en angst zijn nauw met elkaar verbonden psychische aandoeningen die vaak samen voorkomen. Hier ziet u hoe ze verwant zijn:

Gelijktijdig voorkomen :Depressie en angst komen vaak samen voor. Uit onderzoek blijkt dat mensen met een depressie meer kans hebben op angststoornissen, en omgekeerd. Dit gelijktijdig voorkomen wordt vaak 'comorbiditeit' genoemd.

Gedeelde risicofactoren :Zowel depressie als angst delen bepaalde risicofactoren. Deze omvatten genetische aanleg, stress, trauma uit de kindertijd, bepaalde medische aandoeningen, middelengebruik en persoonlijkheidskenmerken. Het hebben van één aandoening kan de kwetsbaarheid voor het ontwikkelen van de andere vergroten.

Neurobiologische overeenkomsten :Depressie en angst worden geassocieerd met veranderingen in de hersenstructuur, -functie en neurotransmitteractiviteit. Onevenwichtigheden in serotonine, noradrenaline en dopamine houden bijvoorbeeld verband met beide aandoeningen. Deze overlap in de neurobiologie draagt ​​bij aan de grote waarschijnlijkheid dat ze gelijktijdig voorkomen.

Symptoomoverlap :Sommige symptomen van depressie en angst overlappen elkaar. Deze omvatten slaapstoornissen, veranderingen in eetlust of gewicht, concentratieproblemen, vermoeidheid, spierspanning, prikkelbaarheid en een gevoel van rusteloosheid of opwinding. Deze overlap van symptomen kan het lastig maken om onderscheid te maken tussen de twee aandoeningen.

Behandelingsoverlap :Veel behandelingen voor depressie en angst overlappen elkaar. Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), serotonine-noradrenalineheropnameremmers (SNRI's) en cognitieve gedragstherapie (CBT) zijn bijvoorbeeld effectief gebleken bij het beheersen van beide aandoeningen. Deze overlap van behandelingen is vaak effectief bij het aanpakken van comorbide depressie en angst.

Onderzoek toont aan dat depressie en angst een bidirectionele relatie hebben. Het hebben van één aandoening kan het risico op het ontwikkelen van de andere vergroten en omgekeerd. Het begrijpen van deze relatie is van cruciaal belang voor een effectieve diagnose, beoordeling en behandeling, waardoor individuen kunnen herstellen van beide aandoeningen of hun symptomen effectiever kunnen beheersen.