Een bipolaire antenne is een soort dipoolantenne die bestaat uit twee geleidende elementen (meestal metalen staven of draden) die in een rechte lijn zijn gerangschikt, met een opening ertussen. De elementen zijn verbonden met tegenoverliggende aansluitingen van een radiozender of -ontvanger. De lengte van de elementen en de afstand ertussen bepalen de resonantiefrequentie van de antenne.

Bipolaire antennes worden vaak gebruikt voor uitzendtoepassingen omdat ze een grote bandbreedte hebben en signalen kunnen verzenden en ontvangen over een breed frequentiebereik. Ze zijn ook relatief eenvoudig te construeren en te installeren, waardoor ze voor veel toepassingen een kosteneffectieve optie zijn.

Hier is een meer gedetailleerde uitleg van hoe een bipolaire antenne werkt:

* Wanneer een radiozender op de antenne is aangesloten, stroomt er wisselstroom (AC) door de elementen. Deze wisselstroom creëert een magnetisch veld rond de antenne.

* Het magnetische veld induceert vervolgens een wisselspanning in geleidende objecten in de buurt, zoals de ontvangende antenne. Deze wisselspanning wordt vervolgens versterkt en verwerkt door de radio-ontvanger, die deze omzet in een geluidssignaal.

* De lengte van de elementen en de afstand ertussen bepalen de resonantiefrequentie van de antenne. Dit is de frequentie waarbij de antenne het meest efficiënt is in het verzenden en ontvangen van signalen.

* Bipolaire antennes worden vaak gebruikt in combinatie met een aardvlak, een groot geleidend oppervlak dat helpt de radiogolven te reflecteren. Dit kan de prestaties van de antenne verbeteren door de versterking te vergroten en de stralingsweerstand te verminderen.

Bipolaire antennes zijn een veelzijdig type antenne dat kan worden gebruikt voor een verscheidenheid aan toepassingen, waaronder uitzending, communicatie en radar.