Het diagnosticeren van een bipolaire stoornis impliceert een grondige beoordeling door een gekwalificeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg, zoals een psychiater of klinisch psycholoog. Hier is een overzicht van het diagnostische proces voor een bipolaire stoornis:

1. Klinisch interview:

- De professional in de geestelijke gezondheidszorg voert een gedetailleerd interview met het individu, waarbij hij vragen stelt over de huidige symptomen, episoden uit het verleden en de familiegeschiedenis van psychische aandoeningen.

- De professional zal informeren naar de stemmingswisselingen van het individu, inclusief episoden van manie of hypomanie en perioden van depressie.

2. Symptomen Evaluatie:

- De professional beoordeelt de symptomen van het individu aan de hand van de diagnostische criteria voor een bipolaire stoornis, zoals gedefinieerd in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5).

- Er wordt specifieke aandacht besteed aan de duur, ernst en impact van manische, hypomanische en depressieve episoden.

3. Bipolaire spectrumevaluatie:

- Er bestaat een bipolaire stoornis in een bepaald spectrum, en de professional zal het specifieke type bipolaire stoornis bepalen op basis van de symptomen en de presentatie van het individu.

- Bipolaire I-stoornis omvat manische episoden die al dan niet gepaard gaan met depressieve episoden. Bipolaire II-stoornis omvat hypomanische episoden en depressieve episoden.

4. Uitsluiting van andere voorwaarden:

- De professional in de geestelijke gezondheidszorg sluit andere mogelijke oorzaken van de symptomen uit, zoals stoornissen in het middelengebruik, medische aandoeningen of andere psychiatrische stoornissen.

- Differentiële diagnoses kunnen depressie, schizofrenie, persoonlijkheidsstoornissen of schildklierproblemen omvatten.

5. Aanvullende informatie verzamelen:

- De professional kan informatie opvragen bij familieleden of goede vrienden om een ​​beter inzicht te krijgen in de symptomen van het individu en hun impact op het dagelijks functioneren.

6. Stemmingsgrafiek:

- Soms kan de professional de persoon vragen een stemmingsgrafiek of dagboek bij te houden om zijn of haar stemmingspatronen in de gaten te houden en mogelijke triggers te identificeren.

7. Fysieke en laboratoriumtests:

- In sommige gevallen kan de geestelijke gezondheidszorgprofessional fysieke of laboratoriumtests aanbevelen om onderliggende medische aandoeningen uit te sluiten die aan de symptomen zouden kunnen bijdragen.

8. Onderzoek naar mentale status:

- De professional voert een onderzoek naar de geestelijke toestand uit, waarbij de oriëntatie, het cognitief functioneren en eventuele psychotische symptomen van het individu worden beoordeeld.

9. Vervolgbeoordelingen:

- Bipolaire stoornis wordt vaak gediagnosticeerd op basis van een patroon van symptomen in de loop van de tijd, en er kunnen vervolgbeoordelingen worden uitgevoerd om de voortgang en reactie van het individu op de behandeling te volgen.

Het is belangrijk op te merken dat een diagnose van een bipolaire stoornis moet worden gesteld door een gekwalificeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg, na een grondige beoordeling en overweging van alle relevante informatie. Zelfdiagnose uitsluitend gebaseerd op de symptomen kan misleidend zijn en de juiste behandeling vertragen.