Zelfverwonding, inclusief snijden, wordt vaak geassocieerd met onderliggende psychische aandoeningen en emotioneel leed, en niet alleen met een levensstijlkeuze. Individuen die zich schuldig maken aan zelfbeschadiging kunnen het gebruiken als coping-mechanisme om met moeilijke emoties of traumatische ervaringen om te gaan. Verschillende psychische stoornissen, zoals depressie, angst, borderline-persoonlijkheidsstoornis en PTSS, worden vaak geassocieerd met zelfbeschadigend gedrag. Het is echter van cruciaal belang om te begrijpen dat niet alle personen die zichzelf beschadigen een psychische stoornis hebben, en het is essentieel om elk geval met empathie te benaderen en professionele hulp of ondersteuning te zoeken om de onderliggende oorzaken aan te pakken.