Er zijn slechts twee strategieën die momenteel worden gebruikt om de effecten van een bipolaire stoornis op de hersenen te onderzoeken : functionele beeldvorming van de hersenen ( positron emissie tomografie ) en de analyse van postmortaal hersenweefsel . Beide methoden hebben echter aanzienlijke gegevens over de abnormaliteiten geassocieerd met bipolaire hersenen en de biochemische functies geproduceerd . Monoaminen

monoamines zijn een groep van neurotransmitters ( chemische boodschappers ) die functies van de hersenen , met inbegrip van reactie op stress , plezier , beloning , stemming , concentratie en aandacht moduleren . Monoamines omvatten dopamine , norepinefrine , epinefrine en serotonine .
Thalamus

bipolaire patiënten hebben een gemiddelde van 31 procent meer monoamine bindingsplaatsen ( - signaal versturen van cellen ) in de hersenen thalamus regio ( participeert in de regulerende werking ) .
hersenstam ( ventrale )

bipolaire patiënten hebben gemiddeld 28 procent meer monoamine bindingsplaatsen in het ventrale (ventrale zijde) hersenstam ( bericht relais midden tussen de hersenen en het ruggenmerg ) .
hersenstam ( raphe )

de raphe kern in de hersenstam , dat is huis aan serotonine cellen , is 40 procent kleiner voor mensen met een bipolaire stoornis . Dit kan bijdragen aan de persoon lage stemmingen en depressieve episodes .
Buikstriatum

De ventrale striatum van een bipolaire persoon , die in de hersenen bij de verwerking van beloningen helpt , heeft ongeveer een 30 procent vermindering van de grijze stof ( neuronale cellichamen ) en heeft de neiging overactief te zijn , wat kan bijdragen tot het verlies van het oordeel tijdens manische episodes .
Hippocampus

Bipolar hersenen tonen een vermindering in neuron verbinden vestigingen in subiculum van de hippocampus . Omdat de subiculum helpt bij de herkenning van angst, kan de reductie een constante staat van angst te creëren .