De meeste mensen ervaren angst als een emotie veroorzaakt door de anticipatie van potentieel gevaar . Hoe en waarom mensen ervaren angst , is echter nog steeds een kwestie van debat onder psychologen en wetenschappers . Veel theorieën bestaan ​​over de factoren en de primaire effecten van angst , evenals de relatie tussen dagelijkse angst en klinisch gediagnosticeerde angststoornissen . Theorieën

Enkele van de belangrijkste verklaringen van angst omvatten biologische en neurobiologische theorieën , welke genetische en fysiologische factoren die kunnen bijdragen tot angst en angst-gerelateerde stoornissen te verkennen . In tegenstelling, gedrags-en cognitieve theorieën overwegen mogelijke omgevingsfactoren die de emotie kan neerslaan .
Kenmerken

Wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat gevoelens van angst worden begeleid door fysiologische activiteit , ook bekend als opwinding , een persoon sympathische zenuwstelsel . Deze activiteit of opwinding, wanneer gematigd , kan ertoe leiden dat een individu om lichamelijke spanning , nervositeit of rusteloosheid voelen .
Biologie

Onderzoek naar de biologie van angst heeft aangetoond dat bepaalde delen van de hersenen , zoals de amygdala in de temporale kwab , wordt geactiveerd wanneer een individu ervaart angst . De gezondheid van neurotransmitters , maar ook, van invloed kunnen zijn in hoeverre een persoon voelt zich angstig of angstig .
Milieu

gedrags-en cognitieve wetenschappers hebben ontdekt dat omgevingsfactoren kunnen ook bijdragen aan de ervaring van angst . Zo hebben meer dan 70 procent van klinisch gediagnosticeerde angst en paniek stoornissen in verband gebracht met ernstig stressvolle ervaringen .
Effecten

Terwijl een matig gevoel van angst kan helpen een persoon voor te bereiden op mogelijke problemen en mogelijke gevaren te ontwijken , kan een sterk gevoel van angst soms slopende geworden . Studies hebben aangetoond dat mensen die extreme angst ervaren hebben meer moeite om potentieel bedreigende situaties .