? Trichotillomanie is een psychische aandoening die wordt bewezen door haren trekken met merkbare haaruitval. Deze haaruitval kan worden op het hoofd of het kan ook wenkbrauwen , wimpers of lichaamshaar . Het wordt beschouwd als een impulscontrole stoornis die een soort van angst of obsessief-compulsieve probleem kan zijn . Er zijn verschillende verklaringen voor een oorzaak , maar er is geen duidelijk antwoord op de vraag waarom sommige mensen ontwikkelen van deze aandoening. Toelichting Van Psychoanalyse

Psychoanalytici geloven dat trichotrillomania is een methode voor het omgaan met onbewuste interne conflicten . Dit kunnen traumatische incidenten of kindermishandeling . Het kan seksueel misbruik of verwaarlozing . Deze theorie suggereert dat trichotrillomania is een complex afweermechanisme .
Toelichting Van Biologen

Biologen zien deze aandoening als een genetische kwestie . Zij geloven dat het erfelijk is . Hun bewijs is dat mensen met deze ziekte hebben vaak naaste familieleden die zijn gediagnosticeerd met een soort van obsessief-compulsieve stoornis . Een mutatie van het gen SLITRK1 is ook gevonden te worden gerelateerd aan trichotillomanie .
Toelichting Van gedragsdeskundigen

gedragsdeskundigen geloven dat trichotillomanie is een aangeleerd gedrag . Zij stellen voor dat een kind zag een ouder, of een belangrijke persoon in hun leven gebruik dit gedrag en geïmiteerd het. Of dat het individu werd benadrukt in een keer en haren trekken opgelucht dat stress en toen werd een gewoonte . Wat ook de leraar, gedragsdeskundigen zijn ervan overtuigd dat het een effectief instrument in het creëren van deze aandoening .
Toelichting Van Neurochemistry

Sommige studies van stemmings-en angststoornissen ( zoals obsessief-compulsieve aandoeningen ) suggereren dat trichotillomanie kan worden veroorzaakt door problemen neurotransmitter in de hersenen . Zij stellen voor dat het probleem kan zijn met de stoffen serotonine en dopamine .
Behandeling en Hoop

Trichotillomanie is een schrijnend probleem dat onduidelijk oorzaken heeft . Maar er zijn behandelingen die effectief zijn geweest . Medicijnen zoals Anafranil die zijn voorgeschreven voor obsessief-compulsieve stoornis hebben enkele werkzaamheid met deze ziekte had . Sommige antidepressiva in de selectieve serotonine heropname remmers klasse ( Seroxat , Prozac ) hebben aangetoond belofte. Gedragstherapie dat alternatieve ontspanningstechnieken leert nuttig kan zijn. Hoewel het een moeilijk probleem , is er hoop .