Mensen met trichotillomanie lijden aan een oncontroleerbare drang om te trekken uit hun haar. Hoewel er discussie over de kwalificatie als een ziekte is , is het momenteel ingedeeld met nagelbijten en de huid plukken als een " lichaamsgerichte repetitief gedrag . " Hoewel de aandoening zowel emotionele en fysieke schade kan veroorzaken , kan het met succes worden behandeld door middel van een combinatie van therapie en medicatie. Definitie

De Trichotillomania Learning Center definieert de aandoening als een aandoening die " ervoor zorgt dat mensen trek de haren uit hun hoofdhuid, wimpers , wenkbrauwen , of andere delen van het lichaam , wat resulteert in opvallende kale plekken . "

mensen ervaren verschillende mate van de aandoening . Terwijl sommigen vinden hun drang om haar makkelijk te controleren trekken , anderen ervaren dringt zo sterk dat ze niet in staat zijn om hun impulsen te trekken controleren . Sommige mensen met ernstige trichotillomanie haren trekken onbewust en misschien niet eens beseffen wanneer ze het doen .
Symptomen

Symptomen van trichotillomanie kan moeilijk zijn op te sporen omdat patiënten gaan naar veel moeite om hun toestand te verhullen door te trekken uit gebieden van het lichaam die niet direct zichtbaar of het verbergen van hun kale plekken met make-up of pruiken . Naast het zien van kale plekken , tekenen van de stoornis zijn onder ontbrekende wimpers of wenkbrauwen , het eten trok haar of spelen met haar heeft getrokken . De meest voorkomende locatie voor het trekken van haar is de kroon van het hoofd , waardoor sommige patiënten een tonsuur patroon te ontwikkelen. Ook wel aangeduid als de ' Friar Tuck " teken , dit patroon lijkt op mannelijke kaalheid.
Complicaties

Trichotillomanie is niet zo onschuldig als het lijkt en kan leiden tot ernstige lichamelijke en emotionele problemen . Naast gevoelens van schaamte en vernedering , kunnen patiënten permanente haaruitval als gevolg van beschadigde huid of haarzakjes , carpaal tunnel syndroom van het repetitieve karakter van het trekken van haarlokken en zelfs haarballen in die individuen die hun draadjesvlees haar innemen . Hoewel zeldzaam, de inname van grote hoeveelheden van haar kan leiden tot trichobezoars --- een ernstige intestinale of maag obstructie door massa's van haar . Wanneer onbehandeld , kan deze blokkades fataal zijn.
Behandeling

Beide Cognitieve gedragstherapie en medicijnen zijn effectief bij de behandeling trichotillomanie bewezen. Tijdens de therapiesessies , zullen patiënten werken aan het blootleggen van de triggers van hun haar - trekken en te leren hoe je de impuls om te trekken omleiden . Bij het kiezen van een therapeut , is het belangrijk om iemand die ervaring in het werken met trichotillomanie patiënten heeft te kiezen .

De meest voorkomende vorm van medicatie gebruikt om trichotillomanie controle is selectieve serotonine heropname remmers ( SSRI's ) zoals Prozac en Zoloft . Het succes van SSRI's bij de behandeling van de aandoening varieert , met een aantal patiënten die een volledige omkering in hun verlangen te trekken en anderen rapportage geen voordeel van medicatie helemaal . In de meeste gevallen is een combinatie van therapie en medicatie gevonden om het beste werken , volgens de Trichotillomania Learning Center.
Ondersteuning

Net
veel andere psychische stoornissen , er is geen remedie voor trichotillomanie . Echter , kunnen mensen leren om hun impulsen te beheersen en een normaal leven zonder de pijn en schaamte van haren trekken . Een van de beste manieren om te gaan met de stoornis is door middel van een vaste drager systeem van familie , vrienden en collega's.

Lokale steungroepen en online forums kan een geweldige manier voor haar trekkers zijn steun vinden en delen hun gevoelens met anderen die lijden aan de ziekte ( zie bronnen ) . Deze deelname kan individuen helpen vertrouwen te ontwikkelen en kan zelfs helpen hun drang om te trekken verminderen .