Gegeneraliseerde angststoornis (GAS) is een veel voorkomende psychische stoornis die miljoenen mensen wereldwijd treft. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) treft GAD ongeveer 2-5% van de wereldbevolking. Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, en het begin treedt doorgaans op tijdens de adolescentie of vroege volwassenheid.

In de Verenigde Staten wordt geschat dat GAD ongeveer 6,8% van de volwassenen treft, waardoor het een van de meest voorkomende psychische stoornissen is. De lifetime-prevalentie van GAD in de VS bedraagt ​​ongeveer 18%, wat betekent dat bijna 1 op de 5 volwassenen op enig moment in hun leven symptomen van GAD zal ervaren.

GAD wordt gekenmerkt door buitensporige, oncontroleerbare zorgen over een verscheidenheid aan onderwerpen, waaronder werk, school, relaties, gezondheid, financiën en de toekomst. Mensen met GAD kunnen ook fysieke symptomen ervaren zoals spierspanning, vermoeidheid, prikkelbaarheid, slaapstoornissen en concentratieproblemen.

GAD kan het dagelijks leven van een persoon aanzienlijk verstoren, waardoor het vermogen om effectief te functioneren op verschillende gebieden, waaronder werk, school en relaties, wordt aangetast. Het komt vaak samen met andere psychische aandoeningen voor, zoals depressie, stoornissen in het middelengebruik en paniekstoornis.

Behandeling voor GAS omvat doorgaans een combinatie van therapie, medicatie en zelfzorgstrategieën. Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een veelgebruikte therapeutische benadering die individuen helpt negatieve denkpatronen en gedragingen die bijdragen aan hun angst te identificeren en te veranderen. Medicatie, zoals selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) en serotonine-noradrenalineheropnameremmers (SNRI's), kunnen ook worden voorgeschreven om angstsymptomen te beheersen.