Een machineonderdeel dat niet is getemperd bij blootstelling aan schokbelastingen of buigspanningen, is gevoeliger voor defecten vanwege de aanwezigheid van interne spanningen en een gebrek aan ductiliteit. Temperen is een warmtebehandelingsproces dat volgt op het harden en waarbij het metaal wordt verwarmd tot een specifieke temperatuur onder het kritische punt en vervolgens met een gecontroleerde snelheid wordt afgekoeld. Het primaire doel van temperen is om de hardheid van het metaal te verminderen en tegelijkertijd de taaiheid, ductiliteit en weerstand tegen schokbelastingen te vergroten.

Wanneer een machineonderdeel niet goed of helemaal niet getemperd is, blijft het in een geharde toestand met een hoge hardheid maar een lage taaiheid. Bij schokbelastingen of buigbelastingen kan het onderdeel plotselinge schokken, trillingen of krachten ondervinden die het draagvermogen te boven gaan. De hoge hardheid, gecombineerd met de interne spanningen die in het metaal aanwezig zijn als gevolg van de snelle afkoeling tijdens het harden, maakt het onderdeel gevoeliger voor brosse breuken.

Het gebrek aan ontlaten vermindert ook de ductiliteit van het materiaal, wat het vermogen is om plastische vervorming te ondergaan zonder te breken. Als gevolg hiervan vertoont het onderdeel een verminderde weerstand tegen het ontstaan ​​en de voortplanting van scheuren, waardoor de kans op plotseling en catastrofaal falen onder schok- of buigspanning groter wordt.

Een goed getemperd machineonderdeel heeft daarentegen een meer gebalanceerde combinatie van hardheid en taaiheid, bereikt door te temperen bij een geschikte temperatuur en koelsnelheid. Hierdoor kan het metaal energie effectiever absorberen en afvoeren, waardoor het risico op bros falen wordt verminderd en de algehele prestaties en duurzaamheid van het machineonderdeel onder schokbelastingen of buigspanning worden verbeterd.