Epilepsie secundair aan AVM kan resulteren in focale aanvallen of gegeneraliseerde aanvallen, afhankelijk van de locatie van de AVM en de nabijheid ervan tot belangrijke hersenstructuren:

- Focale aanvallen zijn degenen die beginnen in een specifiek gebied van de hersenen. Temporaalkwabepilepsie is het meest voorkomende type focale epilepsie veroorzaakt door AVM. Symptomen van epilepsie in de temporale kwab kunnen aanvallen omvatten met kenmerken zoals starende spreuken, automatismen (repeterende bewegingen zoals smakken met de lippen of wrijven met de handen) en een verminderd bewustzijn of bewustzijn. Frontaalkwabepilepsie is een ander type focale epilepsie dat door AVM kan worden veroorzaakt. Symptomen van epilepsie in de frontale kwab kunnen aanvallen omvatten met kenmerken zoals motorische bewegingen (zoals schokken of verstijven van de ledematen), spraakproblemen en veranderingen in gedrag of persoonlijkheid.

- Gegeneraliseerde aanvallen zijn degenen die beide kanten van de hersenen tegelijkertijd beïnvloeden. Tonisch-klonische aanvallen (voorheen bekend als grand mal-aanvallen) zijn het meest voorkomende type gegeneraliseerde aanvallen. Symptomen van tonisch-klonische aanvallen zijn bewustzijnsverlies, verstijving van het lichaam, schokkende bewegingen van de ledematen en verlies van controle over de blaas. Afwezigheidsaanvallen (voorheen bekend als petit mal-aanvallen) zijn een ander type gegeneraliseerde aanvallen die door AVM kunnen worden veroorzaakt. Symptomen van verzuimaanvallen zijn onder meer korte perioden van staren, knipperen of fladderen van de oogleden, met of zonder bewustzijnsverlies.

In sommige gevallen kan AVM ook leiden tot een syndroom van progressieve neurologische achteruitgang, bekend als het Sturge-Weber-syndroom. Het Sturge-Weber-syndroom wordt gekenmerkt door toevallen, een verstandelijke beperking en een kenmerkende moedervlek in het gezicht, bekend als een wijnvlek.