Tijdens angst- en paniekaanvallen produceert het lichaam overmatige hoeveelheden stresshormonen zoals adrenaline en noradrenaline (ook bekend als respectievelijk epinefrine en noradrenaline). Deze hormonen veroorzaken een snelle verhoging van de hartslag, bekend als tachycardie.

Hier is hoe het gebeurt:

Activering van het sympathische zenuwstelsel:

Angst- en paniekaanvallen activeren het sympathische zenuwstelsel, dat verantwoordelijk is voor de ‘vecht- of vluchtreactie’ van het lichaam.

Verhoogde hartslag:

Het sympathische zenuwstelsel stuurt signalen naar het hart, waardoor het sneller gaat kloppen. Deze verhoogde hartslag helpt het lichaam voor te bereiden op fysieke inspanning die nodig is in levensbedreigende situaties.

Adrenaline en Noradrenaline:

De afgifte van adrenaline en noradrenaline draagt ​​verder bij aan de verhoging van de hartslag. Deze hormonen stimuleren direct de hartspier en verhogen de geleiding van elektrische signalen, wat leidt tot een snellere hartslag.

Verbreding van bloedvaten:

Het sympathische zenuwstelsel zorgt er ook voor dat de bloedvaten zich verwijden (dilateren), waardoor de weerstand tegen de bloedstroom afneemt. Door deze daling van de weerstand kan er meer bloed terugstromen naar het hart, waardoor de werklast toeneemt en wordt bijgedragen aan een snellere hartslag.

Verhoogde contractiekracht:

Adrenaline en noradrenaline verhogen ook de samentrekkingskracht van de hartspier. Deze sterkere samentrekking helpt meer bloed per hartslag rond te pompen.

Hoewel deze fysiologische reacties bedoeld zijn om het lichaam te helpen omgaan met waargenomen bedreigingen, kunnen ze excessief en ongemakkelijk worden tijdens angst- of paniekaanvallen. Het is belangrijk dat personen die regelmatig last hebben van een snelle hartslag, een zorgverlener raadplegen voor passend beheer en ondersteuning.