De nerveuze en endocriene systemen werken samen in een complexe feedbacklus om de reactie van het lichaam op paniek te produceren .

1. Het zenuwstelsel detecteert een bedreiging . Dit kan van alles zijn, van een fysiek gevaar tot een emotionele stressfactor.

2. Het sympathische zenuwstelsel (SZS) is geactiveerd . De SNS is verantwoordelijk voor de ‘vecht- of vlucht’-reactie van het lichaam. Het verhoogt de hartslag, de bloeddruk en de ademhaling, en geeft adrenaline en andere hormonen vrij die het lichaam voorbereiden op actie.

3. Het endocriene systeem geeft hormonen vrij . Hormonen zijn chemische boodschappers die door de bloedbaan reizen en verschillende organen en weefsels in het lichaam beïnvloeden. Als reactie op paniek geeft het endocriene systeem hormonen vrij, zoals cortisol, dat het lichaam helpt energie te mobiliseren, en schildklierhormoon, dat de stofwisseling van het lichaam verhoogt.

4. Het lichaam reageert op de dreiging . De verhoogde hartslag, bloeddruk en ademhaling helpen het lichaam zich voor te bereiden op actie. Het vrijkomen van hormonen zoals adrenaline en cortisol geeft het lichaam de energie die het nodig heeft om op de dreiging te reageren.

5. Het parasympathische zenuwstelsel (PSNS) is geactiveerd . Het PSNS is verantwoordelijk voor de ‘rust en verteer’-reactie van het lichaam. Het verlaagt de hartslag, bloeddruk en ademhalingsfrequentie en helpt het lichaam terug te keren naar een staat van kalmte.

6. Het lichaam keert terug naar een staat van kalmte. Zodra de dreiging voorbij is, keert het lichaam terug naar een staat van kalmte. De hartslag, bloeddruk en ademhaling vertragen en de niveaus van hormonen zoals adrenaline en cortisol nemen af.