Onvrijwillige verplichting

De Mississippi Emergency Mental Health Services Law staat de tijdelijke, onvrijwillige opname toe van een persoon in een staatsziekenhuis voor geestelijke gezondheidszorg gedurende maximaal 72 uur door een vredesfunctionaris, als deze “geestesziek is en, als gevolg van die geestesziekte, waarschijnlijk ernstige schade toebrengen aan zichzelf, zichzelf of anderen."1 Een onvrijwillige verbintenis kan op grond van deze wet ook worden geïnitieerd door een bevoegde arts die de toestand van de persoon bevestigt zoals uiteengezet in de wet, of door familie of vrienden die een beëdigde verklaring indienen. het certificeren van de toestand van de persoon zoals beschreven in de wet.

In de verklaring van familie of vrienden moet tevens worden vermeld dat zij de verantwoordelijkheid voor de zorg van de persoon niet kunnen of willen nemen.2 Bij opname moet de ziekenhuisarts de persoon zo snel mogelijk onderzoeken en zelfstandig vaststellen of de persoon voldoet aan de criteria voor verbintenis op grond van de wet. Als de ziekenhuisarts vaststelt dat de persoon voldoet aan de criteria voor onvrijwillige opname, kan de arts de verbintenis van de persoon verlengen met een periode van maximaal 120 uur extra, of de persoon onvrijwillig als vrijwillige patiënt opnemen als de persoon dat wenst.

Er bestaat geen specifieke bepaling voor onvrijwillige poliklinische opname. Een rechtbank in Mississippi heeft echter verklaard dat een circuitrechtbank een individu kan gelasten een vrijwillig behandelplan na te leven, dat "elke passende behandeling kan omvatten, inclusief een continuüm van medicatie."