De tijdsduur dat een patiënt wettelijk ter observatie in een psychiatrische afdeling kan worden vastgehouden, verschilt per rechtsgebied en is afhankelijk van verschillende factoren, zoals de toestand van de patiënt, de wetten die de geestelijke gezondheidszorg regelen en het specifieke beleid van de zorginstelling. Over het algemeen zijn er twee soorten onvrijwillige bewaringen:

1.Noodwacht :Dit is een kortetermijnbewaring, die doorgaans 24 tot 72 uur duurt, waardoor professionals in de geestelijke gezondheidszorg de mentale toestand van een persoon kunnen beoordelen en kunnen bepalen of verdere behandeling nodig is. Gedurende deze tijd kan de patiënt tegen zijn wil worden vastgehouden als hij vanwege een psychische aandoening als een gevaar voor zichzelf of anderen wordt beschouwd.

2.Onvrijwillige verbintenis :Als uit de eerste evaluatie blijkt dat er behoefte is aan behandeling op langere termijn, kan via een juridische procedure worden gestreefd naar een langere onvrijwillige verbintenis. De specifieke criteria en procedures voor onvrijwillige verbintenis verschillen per rechtsgebied, maar omvatten doorgaans een hoorzitting waarbij bewijsmateriaal wordt voorgelegd om aan te tonen dat de persoon behandeling nodig heeft en een risico kan vormen voor zichzelf of anderen.

Onvrijwillige verplichtingen kunnen een verschillende duur hebben, afhankelijk van het rechtsgebied en de toestand van het individu. In sommige gevallen kan de verbintenis periodiek worden verlengd als voortzetting van de behandeling noodzakelijk wordt geacht. Er bestaan ​​echter wettelijke waarborgen om ervoor te zorgen dat de rechten van individuen worden beschermd, zoals de eis van periodieke evaluatie en de mogelijkheid voor de patiënt om de toezegging aan te vechten.