1. Stijgende zorgkosten: In de jaren zeventig en begin jaren tachtig stegen de kosten van de gezondheidszorg in de Verenigde Staten snel. Deze kostenstijging was te wijten aan verschillende factoren, waaronder het toenemende aantal mensen dat verzekerd is voor een ziektekostenverzekering, het wijdverbreide gebruik van nieuwe medische technologieën en de algemene inflatie in de economie.

2. Problemen met traditionele betaling per service: Het traditionele betalingssysteem op basis van vergoedingen was in deze tijd de belangrijkste methode om zorgaanbieders te vergoeden. In dit systeem factureerden aanbieders patiënten of hun verzekeraars voor elke individuele geleverde dienst, zoals een doktersbezoek, een verblijf in het ziekenhuis of een medische test. Dit systeem creëerde prikkels voor aanbieders om meer diensten te verlenen, ongeacht of deze noodzakelijk waren, wat leidde tot hogere zorgkosten.

3. De rol van Medicare in de gezondheidszorg: Medicare, het federale ziekteverzekeringsprogramma voor mensen van 65 jaar en ouder, leverde een belangrijke bijdrage aan de stijgende zorgkosten. Medicare vergoedde aanbieders op basis van hun ‘redelijke kosten’, waaronder hun werkelijke kosten plus een redelijke winstmarge. Dankzij dit systeem konden zorgverleners hun hogere kosten doorberekenen aan Medicare, waardoor de zorgkosten verder omhoog gingen.

4. Ontwikkeling van diagnostische groepen (DRG's): Te midden van de stijgende zorgkosten en problemen met het traditionele betalingssysteem op basis van vergoedingen, begonnen onderzoekers en beleidsmakers alternatieve betalingsmethoden te onderzoeken die aanbieders zouden aanmoedigen efficiënter en kosteneffectiever te zijn. Eén van die benaderingen die naar voren kwam, was het gebruik van Diagnostic Related Groups (DRG's).

DRG's zijn een patiëntenclassificatiesysteem dat patiënten in verschillende categorieën groepeert op basis van hun diagnoses en behandelingsbehoeften. Elke DRG vertegenwoordigt een specifiek type ziekte of ingreep en heeft een bijbehorend vast uitkeringsbedrag. Dit systeem heeft tot doel zorgverleners te vergoeden op basis van de gemiddelde kosten voor de behandeling van een bepaalde aandoening, ongeacht de werkelijke kosten die de zorgverlener heeft gemaakt.

5. Initiële implementatie en uitbreiding van DRG's: DRG's werden aanvankelijk in 1982 in New Jersey ontwikkeld en geïmplementeerd als onderdeel van een experiment voor ziekenhuisvergoedingen. Het experiment toonde aan dat DRG's de gezondheidszorgkosten effectief konden beheersen zonder de kwaliteit van de zorg in gevaar te brengen. Na het succes van dit experiment werden DRG's geleidelijk overgenomen door Medicare en andere betalers in de Verenigde Staten.

Tegen het einde van de jaren tachtig waren DRG's de dominante methode geworden om ziekenhuizen voor Medicare-patiënten te vergoeden. Het gebruik van DRG's droeg bij aan het vertragen van het groeitempo van de Medicare-uitgaven en zorgde voor prikkels voor ziekenhuizen om efficiënter en effectiever te worden in het leveren van zorg.