De cognitieve aspect van de levensduur ontwikkeling verwijst naar de veranderingen die de hersenen en het denkproces te ondergaan met het ouder worden . In grote lijnen kunnen cognitieve veranderingen in de levensduur worden uitgesplitst in de kindertijd , midden volwassenheid en late volwassenheid . Kind cognitieve ontwikkeling

Omdat het brein zich ontwikkelt en groeit het meest in de kindertijd , een groot deel van de ontwikkelingspsychologie is gewijd aan het bestuderen van cognitieve veranderingen in deze periode. Jean Piaget creëerde een theorie van de kindertijd cognitieve ontwikkeling , waarin hij voorstelde dat de mens zich door stadia van groei . Zijn podia beginnen bij de geboorte met de sensomotorische periode , gevolgd door pre-operationele en concrete activiteiten in de midden kindertijd en eindigen met formele operaties in de tienerjaren .
Midden volwassenheid Cognitie

In midden volwassenheid , waarin de late jaren '20 overspant tot eind jaren '50 , cognitie is nog in ontwikkeling , zij het subtiel . In het begin van deze tijd , de aandacht en werkgeheugen zijn op hun scherpst . Als volwassenen groeien en nieuwe informatie te bereiken door het leven en werk , ze hebben een volledig ontwikkelde gekristalliseerde intelligentie. Gekristalliseerde intelligentie , een concept is ontstaan ​​door psycholoog Charles Spearman , verwijst naar de cognitieve ontwikkeling op basis van wat is geleerd en ervaren.
Cognitie in de late volwassenheid

Eind volwassenheid , de periode die begint ongeveer in de vroege tot midden jaren '60, volwassenen beginnen om cognitieve vermogen te verliezen. Tijdens deze fase in het leven, cognitieve processen worden kwetsbaar tot geheugenverlies en problemen met mentale flexibiliteit . In deze theorie van de levensduur ontwikkeling , Erik Erikson voorgesteld dat oudere volwassenen werkt het best kunnen behouden door te blijven om nieuwe ervaringen op te doen , evenals de herziening van het leven en overweegt herinneringen en keuzes die deel uitmaken van hun unieke levensverhaal .