De stelling dat “geesteszieken moeten worden geïnstitutionaliseerd” is problematisch en geworteld in achterhaalde opvattingen over geestesziekten. Hoewel sommige personen met een ernstige psychische aandoening baat kunnen hebben bij gespecialiseerde zorg in een gestructureerde setting, mag opname in een instelling niet de standaard of enige optie zijn. Veel vormen van psychische aandoeningen kunnen effectief worden beheerd door middel van gemeenschapsgerichte interventies, zoals poliklinische therapie, medicatiebeheer en steungroepen. Institutionalisering mag alleen worden overwogen als dit absoluut noodzakelijk is en als laatste redmiddel, met de nadruk op het bieden van geïndividualiseerde en op herstel gerichte zorg die de onafhankelijkheid, waardigheid en integratie in de gemeenschap bevordert.