interpsychische conflict wordt normaal geassocieerd met Sigmund Freuds begrip van de menselijke geest . Voor hem , de geest had drie centrale componenten : het id , ego en superego . Deze vertegenwoordigen het lustprincipe ( of libidineuze drives ) , de realiteit principe ( rationaliteit , breed gedefinieerd ) en de wereld van de sociale moraal . Deze drie voortdurend samenwerken en compromissen te sluiten met elkaar. Echter , wanneer deze drie entiteiten in strijd zijn overdreven of intens , neurose ( of geestelijke ziekte ) kunnen ontwikkelen . Kwaliteiten

De id , ego en superego zijn geen " objecten ", maar werkwijzen of methoden van activiteit. De eerste twee zijn natuurlijk, in dat ze " komen met " de schepping van de mens . Alle mensen bezitten libidineuze stations evenals het vermogen om te redeneren . Het conflict tussen deze twee entiteiten is in principe duidelijk en bestaat op het bewust en onbewust niveau . De "sociale" element van het conflict , het superego , wordt problematischer . Dit verwijst naar de sociale regels die het rationele doel van het onderdrukken van bepaalde libidineuze drives in het belang van de sociale constructie en noodzakelijke arbeid hebben . Deze vormen van onderdrukking worden zelden nader uitgewerkt in exacte termen , maar bestaan ​​als ongeschreven " mores . " Aangezien het superego is de minst expliciete van de drie takken van de geestelijke actie , zijn conflicten waarbij het ​​vaak verkeerd begrepen , maar minder intens in de ontwikkeling van de neurose .
Conflicten van Defensie
< p> Dit soort conflict is de ergste en meest schadelijke van alle interpsychische oorlogsvoering. Dit is een houding van openlijke confrontatie tussen twee stations , meestal de id en het ego . Er zijn een aantal gelegenheden waar de libidineuze schijven voortdurend gefrustreerd door het ego of vice - versa . Deze ontwikkelen tot ernstige neurose als gevolg van de tegenstrijdigheid van stations en het onvermogen om compromissen te sluiten . Het ergste dat kan ontwikkelen is schizofrenie of psychische "splitting " waar de persoon wordt in feite twee verschillende personen : degene die tot rationeel gedrag , de andere betrokken zijn bij libidineuze bevrediging
. tegenstrijdige Ambivalentie

Terwijl conflicten van defensie zijn ongeveer geopend psychische oorlogsvoering , dit soort conflicten zijn over dilemma's : methoden in plaats eindigt. Het conflict is hier niet echt over de weigering om compromissen te sluiten , maar de vorm die compromis moet nemen . Dit is een minder intense vorm van conflict dan die van de verdediging. Normale psychische leven is een reeks van compromissen tussen de drie elementen van de mentale structuur . Echter, er komt een tijd waar verschillende vormen van compromissen zijn niet duidelijk, en strijd ontwikkelt . Dit soort van strijd heeft meer te maken met het superego , die ambivalent informatie over sociale regels die libidineuze aandrijvingen kan bieden. Als zodanig kan conflicten van ambivalentie een sociaal aspect waar de sociale regels zijn onduidelijk over balanceren reden met libido ontwikkelen.