De deïnstitutionalisering van patiënten in de geestelijke gezondheidszorg begon vóór het presidentschap van Ronald Reagan, maar hij ondertekende wel wetgeving die aan het proces bijdroeg. De Mental Health Systems Act van 1980, ondertekend door president Jimmy Carter, verschoof de financiering van grote staatsziekenhuizen naar gemeenschapsgerichte geestelijke gezondheidszorg. Deze trend zette zich voort onder de regering van president Reagan.

Er zijn verschillende redenen waarom deze verschuiving heeft plaatsgevonden. Eén daarvan is de overtuiging dat gemeenschapsdiensten effectiever en menselijker zijn. Een andere is de financiële last die gepaard gaat met de zorg voor grote aantallen mensen in psychiatrische staatsziekenhuizen. Bovendien was er een beweging in de richting van grotere burgerrechten voor patiënten in de geestelijke gezondheidszorg, wat leidde tot een afname van de onvrijwillige opname van mensen in psychiatrische ziekenhuizen.

De deïnstitutionalisering van psychiatrische patiënten heeft zowel positieve als negatieve gevolgen gehad. Aan de positieve kant heeft het ervoor gezorgd dat meer mensen zelfstandig in de gemeenschap kunnen leven. Aan de negatieve kant heeft het geleid tot een toename van het aantal dakloze geesteszieken en een gebrek aan toegang tot adequate geestelijke gezondheidszorg.

Het is belangrijk op te merken dat psychische aandoeningen een complex probleem zijn met veel factoren die hieraan bijdragen. Deïnstitutionalisering is slechts een van de vele factoren die de levens van mensen met een psychische aandoening hebben beïnvloed.