De term dubbele diagnose verwijst naar een persoon die zowel drugsgebruik en psychische gezondheid diagnoses heeft . Dit wordt ook wel aangeduid als co - voorkomende of co - bestaande aandoeningen . Clinici beoordelen van mensen met een dubbele diagnose worden vaak geconfronteerd met een aanzienlijke uitdaging , gezien de complexiteit van de interacties van deze problemen . Artsen kunnen echter opvoeden zich over dubbele diagnose problemen en bouwen hun assessment vaardigheden. Instructies
1

Verkrijg de geschiedenis van de cliënt . Het is belangrijk om de cliënt te begrijpen zowel drugsgebruik /misbruik en psychiatrische ziekte . Een geschiedenis van het middelengebruik moet gegevens bevatten over alle stoffen die de opdrachtgever heeft gebruikt in haar leven , niet alleen de huidige middel van keuze , en moet beginnen met de leeftijd van het eerste gebruik . Deze geschiedenis moet ook afgelopen behandeling en familiegeschiedenis van verslaving . Evenzo moet een psychiatrisch verleden behoren wanneer de symptomen voor het eerst begon , duur , hoe ze leven van de cliënt hebben beïnvloed , evenals familiegeschiedenis . Een gedetailleerde geschiedenis van deze kwesties kan sleutel zijn in het ontrafelen van de interacties tussen middelengebruik en psychische aandoeningen . Kopen van 2

Diagnose van de klant met behulp van de Diagnostic and Statistical Manual van de American Psychiatric Association ( DSM - IV ) . De DSM - IV geeft diagnostische criteria voor psychische aandoeningen als substantie - stoornissen , maar het kan ook helpen een arts onderscheid tussen causale factoren . Bijvoorbeeld, de DSM - IV biedt specifieke criteria voor psychische stoornissen die stof veroorzaakte zijn , en kan erop wijzen dat een patiënt niet over een dubbele diagnose . Bijvoorbeeld , iemand met een stof geïnduceerde psychotische stoornis alleen psychotische symptomen wanneer ze onder invloed . Daarom zou ze waarschijnlijk niet beschikken over een diagnose van een aparte psychotische stoornis .

Observeer 3 van de cliënt . In het ontrafelen van het verschil tussen inhoud en geestelijke gezondheidsklachten , een arts nodig heeft om de klant over een langere periode . Het is onwaarschijnlijk dat de arts een juiste diagnose te maken in een gesprek . Een cliënt moet de behandeling voor alcohol-en drugsmisbruik eerst beginnen , in plaats van voor een psychische aandoening. Zodra de klant enige tijd heeft gehad zonder gebruik te maken , moet het duidelijker zijn als de symptomen het gevolg waren van middelengebruik of geestelijke ziekte en de arts kan een meer nauwkeurige evaluatie en diagnose te stellen.