In de loop van de afgelopen 50 jaar een significante evolutie van de geestelijke gezondheidszorg van de kinderen heeft plaatsgevonden . Door dit proces , een systeem van zorg voor de geestelijke gezondheid van kinderen , dat is meer community based alsook uitgebreide in zijn benadering ontwikkeld . Daarnaast is er een meer lange termijn aanpak van het behoud herstel van psychische problemen en vraagstukken is gemaakt. Dubbele Diagnose

Een eerste overweging bij de ontwikkeling van een systeem van zorg voor de geestelijke gezondheid van kinderen is de realiteit dat veel kinderen meer dan een relevante diagnose . Schrijven in " Mental Health Informatie voor tieners : Health Tips Over Mental Wellness en psychische aandoeningen , " Karen Bellenir mee dat een meerderheid van de tieners en zelfs jongere kinderen worden geconfronteerd met wat bekend staat als een dubbele diagnose . Met andere woorden , kinderen vaak worden gediagnosticeerd met een psychische aandoening en drugsmisbruik of verslaving.

Een systeem van zorg voor de algehele geestelijke gezondheid van kinderen moet een direct probleem geestelijke gezondheid en drugsgebruik en verslaving voor herstel te pakken mogelijk zijn . Geestesziekten en drugsmisbruik of verslaving voeding in en uit elkaar . Bijvoorbeeld, een kind zal zelfmedicatie een psychische aandoening door het gebruik van een geestverruimende stof . De geestverruimende stof beurt verergert de symptomen van een psychische aandoening .
Minst beperkende Milieu

In de loop van de afgelopen twee decennia de Nationale Raad voor Jeugd en Family Court rechters en andere organisaties die het belang van het concept van de " minst beperkende omgeving." In de loop van de behandeling van kinderen voor geestesziekten , moet al het mogelijke worden gedaan om een kind in de minst beperkende omgeving voor die professionele hulp .

Tot het midden van de jaren 1970 kinderen met psychische problemen vaak werden geplaatst residentiële voorzieningen voor maanden of zelfs jaren . Door de jaren 1980 , deze praktijk grotendeels werd verlaten en uiteindelijk vervangen door de praktijk van het gebruik van de minst beperkende omgeving protocol.

De theorie van de minst beperkende omgeving voor de behandeling van kinderen met psychische problemen is dat ze de beste verandering voor herstel wanneer ze voldoende steun van de gezonde mensen in hun leven . (Natuurlijk , niet alle kinderen hebben wel relaties met gezonde volwassenen . Daarom zijn er gevallen waarin een kind moet op een meer restrictieve faciliteit voor de behandeling te worden geplaatst . )
After Care programma

Een cruciaal element van een systeem van zorg voor de geestelijke gezondheid van kinderen is gestructureerd nazorg programmering. Zelfs wanneer een cursus van de geestelijke gezondheid behandeling blijkt aanvankelijk succesvol , het herstel van de gezondheid vaak teniet wordt gedaan in de afwezigheid van ondersteunende en therapeutische nazorg programma .

Na zorgprogramma's in de geestelijke gezondheidszorg is een algemeen kinderen omvatten alles van individuele begeleiding of therapie om steungroepen en programma -peer . Een combinatie van verschillende benaderingen van nazorg - individuele en groepstherapie , bijvoorbeeld) - vaak het beste dienen de lange behoeften van een kind term

.