In het klassieke voorbeeld van schoolplein pesten , een groter kind schrijdt over naar een kleiner kind , duwt haar op de grond en vraagt ​​haar lunch geld . In een ander scenario , een gekwelde kind slaat terug op een bullebak , schijnbaar zonder na te denken , gedreven door angst en woede . De verschillen tussen deze scenario liggen in aanwezigheid van proactieve versus reactieve agressie , twee verschillende vormen van agressie door psychologen herkend als gevolg van verschillende motieven niveaus van emotionele opwinding en fysiologische processen . Wat is agressie ?

Psycholoog en agressie expert Leonard Berkowitz wijst er agressie is moeilijk te definiëren , en zelfs clinici en onderzoekers die werken met het elke dag kan niet eens worden over een definitie. Dagelijks gebruik van de term vertroebelt alleen de kwestie verder . Agressie , besluit hij , " is elke vorm van gedrag dat bedoeld is om iemand fysiek of psychisch schade toebrengen . " Sleutel tot Berkowitz ' s definitie is het motief om schade te veroorzaken , met uitzondering van toevallige , onrechtmatige ( maar niet schadelijk ) en assertief gedrag . Het kind die opzettelijk duwt een klasgenoot tegen een locker is agressief . De onhandige kind dat per ongeluk trips een peer , het kind dat steelt van een afwezige klasgenoot ' s bureau en het kind dat onderbreekt en pleit in een klasgesprek zijn niet agressief .
Proactief vs Reactief agressie

Proactieve agressie , ook wel instrumentele agressie , wordt uitgevoerd met een doel voor ogen die verder gaat dan alleen maar nadelige gevolgen voor het slachtoffer . Reactief of emotionele agressie , anderzijds , is primair bedoeld om schade te veroorzaken . Proactieve agressie heeft de neiging om te berekenen - de persoon weet voordat de agressieve handeling plaatsvindt die hij van plan is om de andere persoon schaden - terwijl reactieve agressie is impulsief en vaak veroorzaakt door sterke emoties , zoals angst of woede
.
Motives

een middag kijken naar jonge kinderen op de speelplaats - of een terugblik in de geschiedenis - onthullen de vele motieven voor proactieve agressie . Onderzoekers Gerald Patterson en James Tedeschi stellen dat proactieve agressie wordt ingegeven door de wens om het slachtoffer ' s gedrag te veranderen . Bijvoorbeeld, een gepest kind plots in de hoop dat het pesten stopt te schaden en te vernederen zijn kwelgeesten . Berkowitz citeert een andere school van gedachte dat dit idee verder draagt ​​, stelt voor proactieve agressie de agressor ' s dominantie kan vaststellen over het slachtoffer , een model dat vaak wordt gebruikt om huiselijk geweld te verklaren . Socioloog Richard Felson attributen proactieve agressie op de wens om te beheren hoe anderen de agressor waarnemen . Bijvoorbeeld , bendeleden willen vaak als geduchte en intimiderend te worden beschouwd , en zij vervaardigen deze indruk door gewelddadig handelen jegens anderen . Andere motieven bestaan ​​ook, zoals het verlangen naar geld of sociale goedkeuring.
Ervaren Vijandigheid en Planning Ability

Een studie van 2009 door Ellis , Weiss en Lochman bleek dat kinderen die aantoonde proactieve agressie onderscheiden zich van reactieve agressie en normale kinderen op twee belangrijke manieren. Ten eerste , ze niet hun slachtoffers gepercipieerd als schadelijke bedoelingen . Kinderen met reactieve agressie vaak uithalen omdat ze geloven dat een andere persoon denkt te schaden . Ten tweede , proactieve aanvallers hadden een betere planning capaciteiten , zodat ze hun agressieve acties te berekenen en van tevoren te plannen .
Reacties op Stress

Reactieve agressie is impulsief en gedreven door verhoogde emotie , wat leidt tot vertrouwde zinswendingen zoals " in de hitte van het moment" en " misdaden van passie. " Sjorren in angst en woede , emotioneel agressieve mensen lijken vaak niet in staat om hun gedrag te controleren . Misschien niet verrassend, dan studies van agressieve kinderen vertonen onderliggende fysiologische verschillen tussen degenen die proactieve versus reactieve agressie tonen. Kinderpsycholoog Nestor Lopez - Duran en collega's vonden dat reactief agressieve kinderen toonde fysiologische stressreacties tijdens stressvolle taken, terwijl proactief agressieve kinderen niet, lenen geloofwaardigheid aan de bekende beschrijving van instrumentaal geweld die zich " in koelen bloede . "
< Br Aanmelden>