" De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders , Fourth Edition" ( DSM IV ) wordt beschouwd als een " noodzakelijk kwaad " onder vele artsen . Hoewel het bestaan ​​ervan leidt soms tot de etikettering van individuen op een manier die kan stigmatiseren of zelfs ontmenselijken hen , is het essentieel voor het begrip van de symptomen , aandoeningen en het leveren van de aard van de begeleiding die veel mensen nodig hebben om de geestelijke gezondheid te bereiken . Onderzoek

De DSM IV heeft een gigantische hoeveelheid onderzoek dat van groot nut kan zijn bij het werken met verschillende aandoeningen vergaard . Zonder de aparte categorieën die de DSM IV heeft onderscheiden , zou het onmogelijk zijn geweest om dit onderzoek uit te voeren en het verzamelen van deze gegevens . Bijvoorbeeld , kan het handig zijn om te weten dat 20 tot 30 procent van de personen met een obsessieve - compulsieve stoornis een vroegere of huidige tic hebben gemeld , of dat 8 tot 10 procent van de mensen met Borderline Persoonlijkheidsstoornis sterven door zelfmoord te plegen .


Differentiële diagnose

Hoewel het een zwaar genoeg taak om een individu te categoriseren met een pathologie , de mogelijkheid van hem misdiagnosing is een nog enger gedachte . De DSM- IV is zeer grondig in de manier waarop het betrekking heeft differentiële diagnoses . Elke stoornis heeft een lange gedeelte waar het Gegevens andere mogelijkheden en hoe deze aandoeningen van elkaar te onderscheiden . Er zijn ook kaarten wel " beslissing bomen " in de rug van het boek dat kan helpen artsen beperken diagnoses door een reeks belangrijke vragen .
Culturele Bias
< p> Veel critici van de DSM- IV hebben gewezen op het feit dat een aantal van de diagnostische criteria voor verschillende aandoeningen hebben een culturele inslag. De handleiding heeft een duidelijke oriëntatie op de Anglo - Amerikaanse cultuur en onvoldoende nadenken over wat de norm is in andere culturen binnen Amerika . Bijvoorbeeld, veel trekken verbonden aan afhankelijke persoonlijkheidsstoornis kan niet worden beschouwd als pathologisch te allen tussen culturen die collectivistische zijn en plaats een grotere nadruk op familie cohesie in verlangens van het individu.
Dehumanization

Labeling personen met pathologieën die kunnen worden opgezocht in een boek , alsof de persoon waren een woordenboek binnenkomst is mensonterend en demoraliserend beschouwd door veel critici van de DSM- IV . Deze critici beweren dat de nadruk op de diagnostische criteria en symptomen in de mate dat veel artsen niet kan resulteren in het verliezen van het zicht van de klant als een uniek individu met een unieke persoonlijkheid en problematiek .