Het is zeer waarschijnlijk dat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gewoonlijk na 14 weken wordt gediagnosticeerd.

Er is sprake van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wanneer een bevruchte eicel zich buiten de baarmoeder implanteert, meestal in de eileider. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is een ernstige aandoening en kan levensbedreigend zijn als deze scheurt. De meeste buitenbaarmoederlijke zwangerschappen komen voor in het eerste trimester van de zwangerschap en de symptomen zijn meestal vergelijkbaar met die van een normale zwangerschap. Deze omvatten gemiste menstruaties, gevoelige borsten en vermoeidheid. Vrouwen met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kunnen echter ook buikpijn, vaginale bloedingen en duizeligheid ervaren.

Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen kunnen worden gediagnosticeerd met behulp van echografie. Een echografie is een medische beeldvormingstechniek waarbij gebruik wordt gemaakt van geluidsgolven om beelden van de binnenkant van het lichaam te creëren. Een echografie kan de locatie van het bevruchte ei laten zien en bepalen of het levensvatbaar is.

Als er een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt vastgesteld, is behandeling meestal nodig om de bevruchte eicel te verwijderen en het bloeden te stoppen. De behandelingsopties omvatten chirurgie, medicatie en waakzaam wachten. De beste behandelingsoptie zal afhangen van de specifieke situatie van de vrouw.