Artsen kunnen op basis van verschillende factoren en observaties tijdens een medisch onderzoek of consultatie vaststellen of iemand geen anticonceptie heeft gebruikt. Hier zijn een paar manieren waarop artsen dit kunnen zien:

1. Menstruatiegeschiedenis:Anticonceptiepillen reguleren doorgaans de menstruatiecyclus van een vrouw, waardoor menstruaties voorspelbaarder en consistenter worden. Als iemand die gewoonlijk anticonceptie gebruikt plotseling een onregelmatige of gemiste menstruatie ervaart, kan dit vragen oproepen over de therapietrouw.

2. Zwangerschapstests:Als een vrouw zwanger wordt terwijl ze anticonceptie gebruikt, kan het resultaat van een zwangerschapstest erop wijzen dat ze haar medicatie mogelijk niet heeft ingenomen zoals voorgeschreven. Zwangerschapstests detecteren de aanwezigheid van humaan choriongonadotrofine (hCG), een hormoon dat tijdens de zwangerschap wordt geproduceerd.

3. Lichamelijk onderzoek:Tijdens een bekkenonderzoek kan een arts veranderingen in het uiterlijk of de textuur van de baarmoederhals en het baarmoederslijmvlies waarnemen die verband kunnen houden met hormonale verschuivingen. Deze veranderingen kunnen meer uitgesproken zijn als de anticonceptiepil is stopgezet of onregelmatig is ingenomen.

4. Bloedonderzoek:In sommige gevallen kunnen bloedonderzoeken worden uitgevoerd om de hormoonspiegels te meten, met name oestrogeen en progesteron. Deze hormonen worden doorgaans onderdrukt bij het nemen van anticonceptiepillen, dus significante veranderingen in hun niveaus kunnen erop wijzen dat de medicatie niet wordt nageleefd.

5. Bijwerkingen:Anticonceptiepillen kunnen bepaalde bijwerkingen veroorzaken, zoals gevoelige borsten, misselijkheid en stemmingswisselingen. Als iemand meldt deze bijwerkingen te ervaren en deze vervolgens plotseling niet meer meldt, kan dit aanleiding geven tot bezorgdheid over de vraag of hij/zij de medicatie nog steeds gebruikt.

6. Door de patiënt gerapporteerde informatie:Artsen vertrouwen er vaak op dat patiënten nauwkeurige informatie verstrekken over hun medicatietrouw. Als een patiënt toegeeft doses te hebben gemist of overgeslagen, kan dat bevestigen dat hij of zij niet consequent anticonceptie heeft gebruikt.

Het is belangrijk op te merken dat niet al deze indicatoren op zichzelf doorslaggevend zijn. Artsen houden rekening met verschillende factoren en bespreken de therapietrouw vaak rechtstreeks met hun patiënten om hun anticonceptiepraktijken te begrijpen. Het is van cruciaal belang om open en eerlijke communicatie met zorgverleners te onderhouden om te zorgen voor een goede monitoring en beheer van het gebruik van anticonceptie.