In gevallen waarin de foetus intra-uteriene sterfte heeft, kan nog steeds een vaginale bevalling worden geprobeerd, afhankelijk van de omstandigheden en de zwangerschapsduur. Het doel is om de veiligheid en het welzijn van de moeder te garanderen terwijl het bevallingsproces wordt beheerd.

Hier is een overzicht van het management en de overwegingen rond een normale bevalling als de foetus overleden is:

1. Bevestiging van foetale dood:

Voordat er beslissingen worden genomen, is het van cruciaal belang om te bevestigen dat de foetus inderdaad overleden is. Dit gebeurt meestal door middel van echografisch onderzoek, beoordeling van de hartslag van de foetus en andere klinische indicatoren.

2. Zwangerschapsduur:

De zwangerschapsduur van de foetus speelt een belangrijke rol bij het bepalen van de aanpak van de bevalling. In het begin van de zwangerschap kan een miskraam of medische behandeling aangewezen zijn, terwijl in meer gevorderde stadia een vaginale bevalling of chirurgische ingreep kan worden overwogen.

3. Timing en voorbereiding:

Het tijdstip van de bevalling zal afhangen van verschillende factoren, waaronder de gezondheid van de moeder, voorkeuren en de klinische situatie. De zorgverlener bespreekt de mogelijkheden en voorbereidingen die nodig zijn voor het bevallingsproces.

4. Inductie van arbeid:

Als de zwangerschap een levensvatbare zwangerschapsduur heeft bereikt, kan de bevalling worden geïnduceerd. Dit omvat het gebruik van medicijnen of andere methoden om samentrekkingen van de baarmoeder te stimuleren en de bevalling te vergemakkelijken.

5. Vaginale bevalling:

In veel gevallen kan een normale vaginale bevalling worden bereikt als de foetus is overleden. De zorgverlener bewaakt de voortgang en biedt ondersteuning tijdens het gehele arbeidsproces.

6. Episiotomie:

Een episiotomie, een chirurgische snee in het perineale gebied, kan worden uitgevoerd om de bevalling van de overleden foetus te vergemakkelijken, vooral als er behoefte is aan instrumentele hulp.

7. Zorg na de bevalling:

Na de bevalling zal het zorgteam de moeder passende postpartumzorg bieden. Dit omvat fysieke en emotionele ondersteuning, pijnbestrijding en monitoring op eventuele complicaties.

8. Emotionele steun:

Het verliezen van een zwangerschap is een emotionele uitdaging, en het is belangrijk dat het zorgteam ondersteuning en middelen biedt om de moeder te helpen omgaan met het verdriet en de aanpassing.

Het is belangrijk op te merken dat elke situatie uniek is en dat de managementaanpak kan variëren, afhankelijk van de individuele omstandigheden. De zorgverlener bespreekt wat de beste handelwijze is en beantwoordt eventuele zorgen of vragen van de moeder.