Er wordt aangenomen dat een baby in stuitligging verkeert als de billen of voeten in de richting van het geboortekanaal zijn geplaatst in plaats van het hoofd. Er zijn verschillende soorten stuitliggingen, waaronder:

1. Volledig stuitligging: De billen en voetjes van de baby wijzen beide naar beneden.

2. Frank stuitligging: De billen van de baby zijn naar beneden, met de benen gestrekt of gekruist voor zich.

3. Onvolledig stuitligging: Eén of beide voetjes van de baby wijzen naar beneden.

Stuitligging komt voor bij ongeveer 3-4% van de zwangerschappen en komt vaker voor in bepaalde situaties, zoals meerlingzwangerschappen (bijvoorbeeld een tweeling of drieling), lage niveaus van vruchtwater, grote baby's en baarmoederafwijkingen.

Het liggen in stuitligging kan het risico op complicaties tijdens de bevalling vergroten. Om deze reden is vaginale bevalling mogelijk niet mogelijk en kan een keizersnede (C-sectie) worden aanbevolen om de veiligheid van zowel de moeder als de baby te garanderen.

Als uw baby in stuitligging ligt, zal uw zorgverlener de risico’s en mogelijkheden met u bespreken en op basis daarvan een geboorteplan opstellen. In sommige gevallen kunnen bepaalde technieken worden gebruikt om te proberen de baby met het hoofd naar beneden te draaien, zoals externe cephalische versie (ECV) of houdingsmanoeuvres.