In de jaren zeventig bedroeg de gemiddelde leeftijd voor de puberteit in de Verenigde Staten ongeveer 12 jaar voor meisjes en 14 jaar voor jongens. Dit in tegenstelling tot vandaag de dag, wanneer de gemiddelde leeftijd voor de puberteit ongeveer 10 jaar bedraagt ​​voor meisjes en 12 jaar voor jongens.

Er zijn een aantal factoren die hebben bijgedragen aan deze daling in de puberteit. Eén factor is de toename van het aantal zwaarlijvigen onder kinderen en adolescenten. Zwaarlijvige kinderen hebben de neiging eerder in de puberteit te komen dan hun slankere leeftijdsgenoten. Een andere factor is de toename van de blootstelling aan bepaalde chemicaliën, zoals ftalaten en bisfenol A (BPA), die het endocriene systeem kunnen verstoren en tot een vroege puberteit kunnen leiden.

De afname van de puberteit heeft een aantal gevolgen voor kinderen en adolescenten. Kinderen die eerder in de puberteit komen, zullen bijvoorbeeld eerder risicovol gedrag vertonen, zoals seksuele activiteit en middelenmisbruik. Ze hebben mogelijk ook meer kans op depressie en angst.

Het is belangrijk dat ouders en opvoeders zich bewust zijn van de tekenen van vroege puberteit en met kinderen praten over de veranderingen die zij doormaken. Vroegtijdig ingrijpen kan enkele van de negatieve gevolgen van een vroege puberteit helpen voorkomen.