Het exacte percentage tieners dat zichzelf beschadigt of zich schuldig maakt aan zelfbeschadigend gedrag (SIB) kan variëren afhankelijk van het onderzoek, de onderzochte populatie en de specifieke definitie die voor zelfbeschadiging wordt gebruikt. Verschillende onderzoeken hebben echter schattingen opgeleverd van de prevalentie van zelfbeschadiging onder adolescenten:

- Een studie gepubliceerd in het tijdschrift JAMA Psychiatry, gebaseerd op gegevens van de National Survey on Drug Use and Health (NSDUH), schat dat 4,3% van de adolescenten in de leeftijd van 12 tot 17 jaar meldde dat ze het afgelopen jaar niet-suïcidale zelfverwonding hadden gepleegd.

- Uit een systematische review en meta-analyse gepubliceerd in het tijdschrift The Lancet Child &Adolescent Health bleek dat de gezamenlijke prevalentie van zelfbeschadiging onder adolescenten (gedefinieerd als opzettelijke zelfverwonding zonder zelfmoordintentie) 17,9% bedroeg in gemeenschapssteekproeven en 35,3% in klinische monsters.

- Een andere studie gepubliceerd in het tijdschrift Pediatrics, gebaseerd op gegevens van de National Longitudinal Study of Adolescent Health, schatte dat 24% van de middelbare scholieren minstens één keer in hun leven zelfbeschadigend gedrag had vertoond.

Het is belangrijk op te merken dat deze schattingen kunnen variëren, afhankelijk van factoren zoals de beoordelingsmethode, de definitie van zelfbeschadiging en de kenmerken van de specifieke populatie die wordt bestudeerd. Zelfbeschadiging is een ernstig probleem dat aanzienlijke gevolgen kan hebben voor de geestelijke gezondheid en het welzijn van adolescenten. Als jij of iemand die je kent worstelt met zelfbeschadiging, is het belangrijk om professionele hulp en ondersteuning te zoeken.