De armen werden om verschillende redenen anders behandeld in tijden van de Zwarte Dood:

Sociale structuur: Middeleeuwse samenlevingen waren grotendeels verdeeld langs klassen- en sociale lijnen. De armen, inclusief boeren, arbeiders en de arbeidersklasse, hadden over het algemeen een lagere sociale status vergeleken met de rijke landeigenaren, edelen en geestelijken.

Toegang tot gezondheidszorg: De rijken hadden betere toegang tot gezondheidszorg, inclusief artsen en behandelingen, die in die tijd zeldzaam en duur waren. De armen ontbeerden vaak de juiste medische zorg en vertrouwden op traditionele of volksgeneesmiddelen, die minder effectief waren tegen de pest.

Leefomstandigheden: De armen leefden in overbevolkte en onhygiënische woonomstandigheden in middeleeuwse steden, wat de verspreiding van de pest vergemakkelijkte. Ze hadden vaak beperkte toegang tot schoon water en sanitaire voorzieningen, waardoor ze vatbaarder werden voor de ziekte.

Angst en bijgeloof: Het middeleeuwse begrip van de pest schreef de verspreiding ervan vaak toe aan religieuze redenen, goddelijke straffen of kosmische onevenwichtigheden. Sommige individuen geloofden dat de armen eerder zondaars waren of onderworpen waren aan goddelijk oordeel, wat leidde tot een discriminerende houding ten opzichte van hen.

Economische factoren: Veel rijke individuen vluchtten naar afgelegen landgoederen of plattelandsgebieden om aan de pest te ontsnappen, terwijl de armen vaak beperkte mogelijkheden hadden om te verhuizen. Als gevolg hiervan was het dodental hoger onder de lagere sociaal-economische klassen, wat verdere economische tegenspoed en sociale instabiliteit veroorzaakte.

Antisemitische gevoelens: Tijdens de Zwarte Dood was er sprake van een toename van het antisemitisme. Joodse gemeenschappen, vaak tot zondebok gemaakt vanwege de pest, kregen te maken met discriminatie, vervolging en massaal geweld. Dit voegde nog een extra laag ontberingen toe voor de Joodse armen.

Gebrek aan wettelijke bescherming: De juridische en gerechtelijke systemen boden destijds beperkte bescherming en vertegenwoordiging voor de armen. Dit betekende dat de kans kleiner was dat ze een eerlijke behandeling of hulp kregen tijdens de pandemie.

Het is belangrijk op te merken dat niet alle rijke individuen aan de Zwarte Dood zijn ontsnapt, maar dat ze over het algemeen betere middelen, toegang tot gezondheidszorg en invloed hadden om hun overlevingskansen te vergroten. De pandemie heeft de bestaande ongelijkheden en sociale verdeeldheid in die tijd blootgelegd en versterkt.